Charakterystyka Królika

Moje zdjęcie
Elbląg, Warmińsko-Mazurskie, Poland
Jestem Żoną i Matką. Kolekcjonerem i Czytaczem. Budowniczym swojej małej rodziny. Mój MałżOn to odważny, lecz nico leniwy lew. Mój Syn to Mały leśny troll o najmądrzejszych oczach świata. Ja to Chaotyczny Królik, kobieta o wielkim sercu i duszy wielkości lalki Barbie. Sprzątam, gotuję i piszę, a przede wszystkim żyję! Oj, tak- żyję pełnią życia!!!

środa, 18 maja 2016

Księżniczki z innej bajki.

Sorki, fotka zupełnie nie związana z tematyką, ale to pierwsze skojarzenie, jakie mam, jak myślę o jakichkolwiek księżniczkach.

Urodziłam się w strasznych czasach- nie dość, że telewizor mieliśmy czarno-biały, to jeszcze były w nim tylko dwa programy. Co straszniejsze, w tamtych, okropnych czasach, NIE BYŁO INTERNETU! No, okropne, no...
Do tego, bardzo szybko, okazało się, że jestem chora na paskudną, nieuleczalną chorobę, a mianowicie: WYOBRAŹNIĘ!
I teraz wy, postawcie się na miejscu mojej mamci, która wchodzi do pokoju i widzi pierworodną, siedzącą w bezruchu i gapiącą się w ścianę. Na pytanie: "Co robisz córciu?", odpowiada: "Bawię się mamusiu!". No, horror, no!
Od dzieciaka lubiłam "sobie wyobrażać". W łóżku, w autobusie, czasem w szkole. Zwykle byłam dzielną policjantką, mądrą lekarką lub zaginioną księżniczką. Często tak zagłębiałam się w swoich opowieściach, że spacer kończył się bolesnym spotkaniem ze słupem lub z chodnikiem. Czasem musiałam dymać na piechotę po tym jak pojechałam na pętlę autobusową, zamiast do domu, bo się zamyśliłam. Raz spaliłam też maminy sernik i raz poszłam do szkoły w samych rajstopach.
Kiedy urosłam, urosły też moje opowieści. Rozbudowały się. Przestałam być ich bohaterką, a tworzyłam bohaterki.
Księżniczki. Wojowniczki. Wróżki. Matki i córki. Kobiety. Dzieliły je światy i wiek, a łączyły: waleczność, honor i... wygląd?
Przyznam, że mam słabość do pewnych połączeń kolorystycznych- lubię róż i zieleń. Czerń i czerwień. A najbardziej- błękit i biel!
Mniam, mniam!
Moje bohaterki zwykle miały białą czuprynę, złotą skórę i błękitne/turkusowe gacie. W pewnym momencie przestałam je tworzyć je jedynie w wyobraźni, a zaczęłam z zapałem rysować (choć, nadal wgapiałam się w gotowy już obrazek, jak w tę ścianę za smarka, w wyobraźni tworząc historie). Gdzieś tam, u mamy pewnie, leżą tomy zeszytów z tfurczością. Pogrzebane zaraz obok marzeń o byciu szczupłą, chęci zostania pisarką, sukienki słowiańskiej wiedźmy i innych takich rzeczy, które straciły na wartości.
Jednak sympatia do płowowłosych wojowniczek pozostała.

"Kraina Lodu" mogła by być kiepską historią, ale nią nie jest bo, jest tam Elsa:

Your shit never bothered me anyway!

"Atlantyda" może i jest zapomnianą historią Disneya, ale Bogowie!- KIDA!!!!

Nie dość, że siedziałam trzy tysiące lat pod wodą, to jeszcze w Disneylandzie o mnie zapomnieli...


Disneyowski Dzwoneczek, to w moim przekonaniu, największa bicza ever. Perfekcyjny czarny charakter, któremu wszystko uszło na sucho (Nie wierzycie?- obejrzyjcie oryginalnego "Piotrusia Pana"!) Niestety skrzywdzono ją okrutnie, robiąc z niej target dla dziewczynek. W nowych przygodach "odzyskała głos" (prawdziwa dzwoneczek nie mówi), dostała policzki pucate jak mój chomik i dorobiła się... siostry.
Dla Barwinki (bo tak się ta abominacja nazywa) zmusiłam się do obejrzenia historii pt.: "Dzwoneczek i sekret magicznych skrzydeł". Odchorowałam to i staram się zapomnieć, ale Barwinka... 
Barwinka...


Barwinka-Kupinka! 
Periwinkle, kurfa!


Oczywiście jest też Dany:

Śliczna. Biało-błękitna. Ma smoki i jest w stanie zeżreć surowe, końskie serce! Czego chcieć więcej? Mnie wystarczy...

Oczywiście mam też lalki w powyższej kolorystyce, a jakże by inaczej!

Oto Elsa, Kida i Kaja (która chwilowo robi za kogoś innego). 

UWAGA! Rzyg zdjęciowy:

Elsa:







 Kida:











Kida jest lalką o specyficznej urodzie. Długo, długo musiałam do niej dorosnąć. Ale jak już dopadłam pannę w swoje łapki, to nie puszczę!

Weźmy chociaż ten cudny profil:


Te słodkie, wielkie uszy:


No i świeci!!:



No i Kaja, która chwilowo robi za Księżnę:










No i właśnie, podczas pisania tego posta, uświadomiłam sobie, że ta ostatnia panna, świetnie może udawać, moją oryginalną postać. Tę, najulubieńszą z wymyślonych heroin. Więc, jest tak jakby OOAKiem ;)

Oto moja bohaterka:

Wersja młodociana

Wersja dorosła.

Wyraźnie widać inspirację W.I.T.C.H.em i Amy Brown
A teraz wdech i wydech, i...- O MATKO JAKIEŻ TE MOJE RYSUNKI PASKUDNE!  Uznajmy, że uczyniłam światu przysługę, że nie miałam możliwości publikacji dzieł w sieci, bo jeszcze uznałabym, że mam talent.

No, a na koniec, parę fotek zbiorczych:










W sesji zdjęciowej udział wzięły:

Frozen Elsa Doll od Disney Store:


Atlantis Kida od Mattel:



Magical Mermaid Kayla z Fairytopii


I tylko na koniec powiem, że jak znajdę odpowiedni surowiec, to zrobię Wam tutka jak kręcić loki ze sznurka do zasłon.


wtorek, 10 maja 2016

Słodkie poranki.

Młode jest dzieckiem ze wszech miar niezwykłym i to od zawsze. Nawet w jego stadium larwalnym, nigdy nie przejawiał, typowych dla jego stanu, wkurwiących rodziców przymiotów. Nie wiem co to kolka, bo moje dziecko nażarte pod korek, bekało jak zawodowy drwal napasiony bekonem i spokojnie zasypiało. Nie wiem co to bolesne ząbkowanie, bo Maślak ślinił się na potęgę i pchał do gęby wszystko, począwszy od własnej pięty, a na kocim ogonie skończywszy. Położony do łóżeczka Maślak, zasypiał NATYCHMIAST, ale pod jedynym warunkiem- znowu upodobniony do larwy musiał być szczelnie zawinięty w kocyk. Na serio- jego ojciec dostarczył mi więcej nieprzespanych nocy, gdy próbował "powiesić obraz", przekręcić dywan, lub wydawało mu się, że ktoś go porywa- wszystko to, oczywiście w jego lunatycznych wizjach.
Dzisiaj Młode, położone do łóżka, zasypia równie szybko, ale domaga się najpierw stu przytulasów, stu kusańców, stu gilgotek i jednej bajeczki, czyli proces usypiania nieco się wydłuża. Za to uśpionego Ryśka nie obudzi stado tyranozaurów, fajerwerki, tupanie, szuranie, tłuczenie naczyń.
Co go budzi?- pierwszy promień słońca.
Jeden.
Cholerny.
Promyczek.
Kiedy Maślak otworzy oczy i widzi jasność, to nie ma bata- wstaje i oznajmia światu, że idzie grać/jeść/oglądać. Po cichutku jak myszka.
Prawie...

Piękny, słoneczny poranek.
Ptaszęta śpiewają.
5:50
Młode otwiera oczęta.
- Mamuuuuuusiu! Mamusiuuuuuuuuuuuuu!- Wrzeszczy,choć szepce.
Jestem piękną wojowniczką o miłość i sprawiedliwość! Ukażę Cię w imieniu...
- Czego chcesz Szatanie?!-  pytam wprost z mego kokonu bezpieczeństwa, z mego "leża snu". Spomiędzy kołder, poduszek i tyłka Małżona. Podnoszę się niechętnie, wyciągam telefon i patrzę. Jęczę. Widzę, że budzik zadzwoni za pół godziny.
- Obudziłem się już- oznajmia Młode, depcząc mi resztki nadziei na to, że może jednak, chce mu się sikać.- Mogę wstać?
- Idź precz pomiocie!- myślę sobie, ale normalnym głosem stanowczo mówię- Możesz wstać, ale mnie w spokoju zostaw. Dopóki nie zadzwoni budzik, nie ruszam się stąd. Kapujesz?!- może jeszcze zasnę i zdążę, przez chwilę choć, być znowu Piękną czarodziejką...
- Rozumiem- Młode kiwa głową.- Nie będę Cię męczył.- zapewnia solennie.
Tup...tup...tup...
Słyszę kłapanie bosych stóp i odpływam w słodki sen...
- Mamo! Idę siku!- Głośno informuje mnie Młode, na wypadek, gdybym nie usłyszała trzasku drzwi do łazienki.
- Aha...- sapię prawie w półśnie.
Biegnę po łące, a obok mnie biegnie piękny jednorożec, ale zamiast rogu ma krakowską suchą. Podnoszę rękę, głaszcze go po bujnej grzywie, ręka sięga do rogu, chce ułamać kawał boskiej kiełbasy...
- Mamoooo! Biorę jogurcik! Ten co tatuś lubi! Powiedz tatusiowi, że to ja zjadłem! Powiesz?!- trzasnęły drzwi od lodówki. Zatrzęsły się rodowe kryształy na niej.
- Ugh!- stękam tak, by Młody słyszał. Brak odpowiedzi oznaczałby powtarzanie pytania do skutku.
Jestem muchomorkiem. Rosnę na łączce z innymi muchomorkami. Przychodzi borsuczek... Drugi... Więcej borsuczków! Czego jest więcej?- Grzybów, czy borsuków?!
- Mamo!!! Chodź tutaj! Coś okropnego się stało!- wrzeszczy Maślak, a zrywam się z łóżka ja biegnę na oślep. Wyplątuję się z kołdry, a śpiącego Małża walę łokciem w brzuch.- Szybciej mamo! No szybciej!
Oczyma duszy widzę krew i flaki. Biednego chomika zamordowanego i rozszarpanego. Śmierć mam w oczach. W myślach układam słowa pocieszenia...
Wpadam do pokoju.
I widzę.
I zatrzymuję się.
I już wiem, że nie wrócę do łóżka.
Nie dziś, nie tego poranka...
Koci rzyg.
Jak epitafium dla moich snów.


Dzień dobry świecie!
Wal się na cyce!


Zabrać Królikowi sen, to jak zabrać Królikowi powietrze, albo odciąć ją od koryta z żarciem. Królik, który nie może spać foci. 

Oto sesja roboczo nazwana: "Trzy gracje i jeden Unikorn"






















W sesji zdjęciowej udział wzięły:

Barbie AA z moldem Steffie- reprodukcja lalki z 1980 roku:



Ghanian Barbie z serii Dolls of the world z moldem Shani:


Beach Glamm Nikki z 2006 roku w wersji "Totally Ooak":


I tu się zatrzymajmy na chwilę: zamierzam pozwać Mattela do sądu, ze kradzież dobra umysłowego. Mojego ooaka robiłam w trudzie i znoju. Zużyłam trzy igły do rerootu i kilometr sznurka jedwabnego.
Nikki wyszła boska i oryginalna. A Mattel ukradł mi pomysł i zrobił to:


Kradzieje jedni!
Pewnie na dysku mi grzebali! ;)

I tyle!




A gdzie Unikorn?

Dżizas... przecież jednorożców nie ma!