Charakterystyka Królika

Moje zdjęcie
Elbląg, Warmińsko-Mazurskie, Poland
Jestem Żoną i Matką. Kolekcjonerem i Czytaczem. Budowniczym swojej małej rodziny. Mój MałżOn to odważny, lecz nico leniwy lew. Mój Syn to Mały leśny troll o najmądrzejszych oczach świata. Ja to Chaotyczny Królik, kobieta o wielkim sercu i duszy wielkości lalki Barbie. Sprzątam, gotuję i piszę, a przede wszystkim żyję! Oj, tak- żyję pełnią życia!!!

wtorek, 28 stycznia 2014

Mistrzyni oszczędności i okazji.

Wiatr hulający po moim portfelu boleśnie uświadomił mi, że jest koniec miesiąca. W tym roku postanowiłam lepiej gospodarować domowym budżetem i planować wydatki z wyprzedzeniem, ale i tym razem nie zaskoczyłam siebie, i w dziedzinie oszczędzania ponoszę sromotną porażkę.
Zazwyczaj nie robię postanowień noworocznych, a jeśli już to takie, których jestem w stanie dotrzymać np.: zgrubnę, będę się częściej upijać, znowu nie pójdę na siłownie, będę jeszcze bardziej wredna dla sąsiadów, ale w tym roku, za namową bliskiej koleżanki i z nią na spółkę, podjęłam jedno: "Do pierwszego dnia wiosny- ŻADNYCH LALEK!"
Dlaczego do dwudziestego pierwszego marca? Ano dlatego, że tak to jest post, dłużej, to byłaby głodówka zagrażająca życiu! Wiosna, świat budzi się do życia... Czyż może istnieć lepsza, bardziej symboliczna data?
Stosowne postanowienie spisałyśmy w formie umowy, brzmiącej jednako dla obu stron, ale po kilku dniach pojawiły się do niej aneksy. Najpierw mnie się przypomniało, że na urodziny zazwyczaj dostaję od MamyM kasę, za którą ona każe mi kupić sobie lalkę! Przecież nie mogę zrobić przykrości Teściowej!? Potem koleżanka (zwana dalej: K) zadzwoniła z przerażeniem, że zapomniała, że lalkę na Ebayu licytuje, a co jeśli wygra? Potem szybko dopisywałyśmy kolejne wyjątki, na przykład:
- Taaaaka okazja była!
- Baba na allegro, nie wiedziała co sprzedaje!
- Klimt Barbie w szmateksie po trzydzieści złotych mięli!!
- A, bo taka ładna była...
- Z nudów mi się kliknęło...
- Kupiłam dziecku lalkę, ale ona się nie bawiła, to zostawiłam sobie!
I tak, zupełnie bez mojego udziału, stan konta niebezpiecznie zbliżał się do debetu, a ja miałam zabukowaną wizytę w mordowni, to jest u dentysty.
Może ktoś z Was pamięta, jak bardzo cenię sobie wizyty w tym przybytku rozkoszy, a jak nie to zapraszam tutaj. W każdym razie, wizytę miałam zaplanowaną, w dodatku pierwszą (nie licząc przeglądu) u nowej pani stomatolog (poprzednia poszła na emeryturę- za bardzo trzęsły się jej już ręce wzrok już nie ten...). Nie wiedząc, co mnie czeka, siedziałam w pracy, starałam się skupić i nerwowo odliczałam minuty do wyroku.
Z nudów, a może i stresu, ale zupełnie przypadkowo weszłam na allegro. Przejrzałam kilka stron. Nic ciekawego...
Następne kilka...
Jest!
Ciekawa...
Niebanalna...
Sympatyczna...
Całkiem tania, choć i tak za droga.
Napisałam maila do K. podrzuciłam link. Pożaliłam się. Aukcję dodałam do obserwowanych.
K. znała mój ból, bo sama się na nią zasadziła. Połączyłyśmy nasz żal w jedną pieśń żałobną, spowodowaną brakiem środków (ja) i brakiem wymówki (K.) I powróciłyśmy, każda do swoich zajęć.
Wizytę miałam umówioną na szesnastą. O piętnastej dzwoni mój telefon- numer zastrzeżony. Mimowolnie przypomniałam sobie poprzednią rozmowę z "anonimowym numerem":
- Halo?
- Witam!!! Nazywam się XYZ, dzwonię z firmy "Krzak", czy mam przyjemność rozmawiać z Panią Królik?
- Nie ma pan przyjemności rozmawiać ze mną i nie będzie pan miał,tak samo jak nie mają tej przyjemności inni przedstawiciele tej firmy, którzy do mnie dzwonią.
- Ależ pani przesadza! Ma pani taki miły głos!
- Ale naprawdę jestem straszną jędzą i jeśli się pan teraz nie rozłączysz, to gwarantuję, że zepsuję panu dzień i zrobię to z dziką rozkoszą, tak jak zrobiłam z innymi, którzy dzwonili do mnie z tą samą "okazją" co pan dzwoni!
Facet, o dziwo zrozumiał...
Odebrałam więc tajemniczy telefon i okazało się, że nikt nie chce mi sprzedać magicznych garnków, a jedynie pani dentystka pragnie zajrzeć mi do paszczy, nieco wcześniej i wobec tego pyta, czy mogłabym w miarę szybko posadzić kuper na fotelu.
Mogłam.
W gabinecie wykonano mi zdjęcie rentgenowskie, na którym ząb pokazał prawdziwe oblicze i dawno wykonane leczenie kanałowe, o którym jakoś zapomniałam. Czyli, mówiąc językiem ludu prostego- ząb kaput! W króliczym pysku ostał się jeno trup, marna zewnętrzna powłoka zęba, pokryta cementem dentystycznym, który się wykruszył i wymagał zaszpachlowania ubytku.
Zwykle nie pozwalam się dotknąć dentyście, bez znieczulenia, uprzedzenia, że gryzę, kopię i rzucam klątwy. Zażądania drinka z wódki i soku, ale bez soku, i kogoś, kto mnie potrzyma za rękę. "Nowej" pani Zębolog, też się tym oberwało, ale ta jednak wysłuchała mojej tyrady z czarującym uśmiechem i uświadomiła mi, że skoro ząb jest: muerto, dead, tot, mort- zdechły, to da się go ryć bez znieczulenia, lub choć spróbować to zrobić w ten sposób.
Przez chwilę mój mózg był trupem jak ten ząb, ale zaraz potem przyszły te sensowne myśli, które mnie zawsze przerażają ( może to był wyimaginowany dźwięk zaoszczędzonego piniążka?)- "Dzieciaka urodziłam, tatuaż zrobiłam (dwa razy), depiluję woskiem różne partie ciała, które niekoniecznie są nogami...Czy dam radę wytrzymać trochę bólu?"
Odpowiedź była jedna:



- O-o...
- Niech zgadnę: przed nami ogromny wodospad?
- Fakt.
- Na dole skały jak brzytwy?
- Nie inaczej.
- Dawaj go!!!*


Z gabinetu wyszłam na miękkich nogach i z trzęsącymi się rękami, ale jakoś wystukałam SMSa do K: "Nie wzięłam znieczulenia, kupię lalkę. Jebnę o tym posta."
Co też niniejszym uczyniłam.

Oczywiście, tamta lalka jeszcze nie wie, że już jest moja, za to dzisiaj zaprezentuję Wam:

Klimt Barbie z 2011 roku


Nie lubię mówić za ile kupiłam daną lakę, zwykle dlatego, że nie chcę żeby moja mama się dowiedziała, ale teraz się chwalę: 30 złotych! W lumpku!
Tyle wygrać!

Oczywiście lalka nieco przeszła i trochę się to na niej odbiło, ale biorąc pod uwagę, że kiedyś zakupiłam sobie pannę Klimt i tamta niestety zaginęła, a ja poprzysięgłam, że drugi raz za nią płacić nie będę, to czuję się tak, jakbym ją w prezencie dostała.

Taki tam spam zdjęciowy z wykorzystaniem, zakupionych okazyjnie, lampek:









Kiecka, która paczy!





Klimt przybyła do mnie z jeszcze bardziej awangardową fryzurą, niż jej firmowa. Przywrócenie jej do świetności, nie było aż tak trudne, a pomógł mi w tym, mój nowy, najlepszy przyjaciel, do włosów lalkowych:

 Żel do stylizacji w sprayu, marki Joanna.

Jest to świetny eliksir, który nie dość, że trzyma włosy w takim położeniu, w jakim nam się zamarzy, to jeszcze wysycha szybko, nie zostawia ekstremalnie twardej skorupy, wypłukuje się błyskawicznie i nie klei się! Kupta bo warto!

Mogło by się wydawać, że to koniec zabawy z panną Gucią.
Nic bardziej mylnego!
Zanim Gucia odzyskała swoją złotą kieckę i szaleństwo w oku, zwyczajnie, jak normalna dziewczyna, wyszła na spacer, podziwiać śnieg.


- Chyba znowu zacznie padać.



- Zimno mi, zarzuć jakąś czapką!


- Tak lepiej!


Ciekawostek wcale nie koniec:

Klimt nosi dumnie mold Aphrodite. Ten sam mold ma Świnka:


A przecież Gucia wcale nie wygląda świnkowato...

I to już koniec ciekawostek ;)

* screen i cały, polski tekst, pochodzi z, chyba najbardziej niedocenionej, bajki Disneya- Nowe Szaty Króla. Jeśli ktoś nie oglądał, to MUSI nadrobić!!

wtorek, 14 stycznia 2014

Czymże jest kolor?

Ani się obejrzałam, a minęła połowa stycznia. Przeżyłam kolejne urodziny, rozebrałam choinkę i pomaleńku szykuję się do remontu.
W pracy też mam raczej spokój, bo zima to nie pora na wielkie remonty.
Czasem zdarza się, że ja sobie czytam książkę, a kolega z biurka obok, odbiera telefony od namolnych pań z Netii. Potem te telefony spisujemy na kartce. Najwięcej razy dzwonili przed Wigilią- sześć telefonów jednego dnia.
Mamy też listę piosenek leczących na "Esce"- rekord należy do "Swojskiej śmietany", któraż to jednego dnia leciała siedem razy.
I tak sobie czas leci wolniutko, aż do pewnego, wczesnego południa...

Jeb!
Trzasnęły drzwi, prawie wyrwane z zawiasów. Na sklep weszła para. On- postury mizernej i nieszczególnej. Pod nosem zwisał mu smutny wąs. Jego oblicze wyrażało bezgraniczną pustkę. 
Milczał.
Ona, wielka jak góra, kolorowa jak namiot cyrkowy. Głosem grzmiącym, niczym trąby dnia sądnego, zażądała kawy i wzornika farb wewnętrznych.
Podświadomie skuliłam się i starałam być niezauważalną. "Huragan Irenka"- jak go potem ochrzciliśmy, rozpoczął mordercze żniwo.
Coś mnie wtedy tknęło. Objawiła mi się ta "iskra boża", która nakazała nie wtrącać się w dyskusję, a raczej spisywać wszystko na bieżąco, potomnym ku przestrodze.

"Huragan Irenka" wybierał kolory według takich wytycznych:
(wraz z kolegami, później dopisaliśmy nasze odpowiedzi)

- Ma być kolor żółty, taka cytryna z zielenią!
Albo rybki, albo akwarium. Proszę się decydować.

- Który kolor jest bardziej waniliowy?
Ten, który jest mniej słodki.

- Czy groszek jest zimny?
Tak, jeśli zdązył wystygnąć.

- Dlaczego tu nie ma koloru kapuczino?
Bo to nie kawiarnia.

- Pan mi da cenę, a ja pójdę do innego sklepu i tam kupię.
Że też ja na to nigdy nie wpadłam.

- A beżowy to jaki kolor?
Taki bardziej jak czerwony, a mniej jak żółty.

- Dlaczego Pan m mówi, że puszka jest 3l, jak mi majster powiedział, ze 2,98l?
Bo majster pracuje dla konkurencji.

- A pomarańczowy się nadaje do sypialni?
Pomarańczowy nie nadaje się tylko do trumny.

- W sypialni mamy takie ściany, że przechodzi zieleń w gupie beże, a potem do brązu.
Tak... jest w tym jakaś logika.

- Ten beż jest pomarańczowy według mnie.
Według mnie jest za mało czerwony, a za dużo żółty.

- A ten beż jest zielony na samym dole i przez to pomarańczowy taki się wydaje.
Tak bardzo sensowne. Wow! Kolor taki skomplikowany!

- Drzwi bardzo jasne mamy, struktura wiąz. W kolorze ciemny brąz.
Brawo! Dokonaliście niemożliwego!

- Ten beż to nie kawa z mlekiem! Beżowa to jest pończocha!
Od dzisiaj już nigdy nie pomylę kawy z pończochą!

- Mój ojciec był daltonistą!
A ja myślałam, że idiotą.

- Ten beż to do pokoju, a tam nie ma w ogóle ścian! Lustro tylko wisi! 
O! Ma pani pokój bez ścian?! A nie przypadkiem bez klamek?

- Pani bluzka jest pośrodku, pomiędzy tym i tym kolorem.
Proszę Pani! Co prawda w tym katalogu jest kolor o nazwie "ciepłe kakałko" i "budyniowy misiaczek", ale koloru "bluzka Rudej" nie stwierdzono.

- Napisał Latex! No przez telefon mi tak napisał!



To ja wam teraz piszę "przez komputer", że choć półgodzinna wizyta "huraganu" zmęczyła mnie jak dwugodzinny maraton, to jednak strasznie lubię swoją pracę!
I nie, koloru ostatecznie nie wybrali.

A czemu wybrałam akurat historię o kolorach?- Bo mi ich tak strasznie brakuje!

Ta pogoda mnie wykańcza, bo jest ciągle ciemno i szaro. Nie mogę przez to robić zdjęć w dziennym świetle, a fotografowania z lampą błyskową nie lubię, bo kolory wychodzą przekłamane.

Dzisiejsza sesja rodziła się w wielkich bólach.

Lalkę już wam zapowiedziałam, jako "pannę o twarzy tak męskiej, że zrobię z niej transwestytę."

Oto ona:

Bond Octopussy Doll z 2007 roku

Tak wygląda PROMO:


Tak wygląda postać w filmie:

A tak wygląda lalka bez pudła:












Moim największym zarzutem, co do tej lalki, jest jej nieproporcjonalnie duża głowa, podłużna, "końska" twarz i mocno wysunięty podbródek. Niewiele jest lalek z tym moldem (Daria 2004) i moim zdaniem, nie należy on do najbardziej udanych.

Wróćmy jednak do Pusi, której lico wydawało mi się tak bardzo męskie.

Pusia znalazła w stadzie pokrewną duszę, która szybko zaproponowała jej zmianę "ymydżu":

- Nie jesteś aby za wysoka jak na lalkę?

- Cóż za męska szczęka! Mogę dotknąć?

- Honey! Zrobię z Ciebie gwiazdę! Zaufaj wujci* Ru!
* wujek + ciocia = wujcia

RuPaul robił co mógł, ale z pustego to i koza na pochyłe drzewo nie wskoczy. 
Pusia prezentuje się teraz tak:





Bitch! I'm fabulous!



Głowa taka płaska!




Czyżbym wyczuwała subtelną nutkę kobiecości?

Ty do mnie mówisz?



Jeśli kogoś to zainteresuje, to wszystkie lalki z serii "Bond" mają cycki większe niż standardowa Model Muse ;)

Odpowiedź na pytanie: Czy Pusia ma "dzyndzel" w gaciach?- zostawiam Wam.

Oczywiście zapominałam dodać, że  Pusia i jej szmatki przybyły z Tarnowa ;) Dziękujemy!!!