Girls just want to have fun!*

Zachorowało mi się.
Wszystko potoczyło się jakoś tak niefortunnie, że zostałam zmuszona do tułaczki od gabinetu do gabinetu, od laboratorium, do laboratorium...
Już dawno nauczyłam się, że jak lekarz nie wie co jest, to na bank są nerwy. Nie inaczej w moim przypadku, więc jako wstęp do terapii dostałam nakaz odstresowania się.
W pierwszej kolejności wyrzuciłam komórkę. Dzięki temu, nie muszę dzwonić do nikogo i nie narażam się na stres, gdy rozmówca nie odbierze.

Następnie przyszło mi zaprzestać oglądania telewizji, lub zamykać oczy w pobliżu włączonego odbiornika. Gdyż, zwłaszcza reklamy, powodują u mnie szalone bicie serca, lub nawet stany depresyjne.

Staram się też szerokim łukiem omijać gazety, czasopisma i poradniki. Dzięki temu nie wiem na co umarła Krystyna z "Klanu", ale jestem też pozbawiona dołujących mnie informacji.

Bardzo trudne było ograniczenie kontaktów z innymi, żywymi ludźmi. Tu, na szczęście, pomogło mi to, że jestem jędzą i sąsiedzie i tak plują jadem, na mój widok. Wystarczyło przestać wychodzić na dwór, od podwórka, a korzystać z drzwi frontowych.

W ramach omijania stresogennych sytuacji, przestałam odprowadzać i przyprowadzać Maślaka z przedszkola. Co prawda nie wiem czy zjadł "inną zupę" (jego ulubioną), z kim się bawił i kogo "nie uderzył", ale tak mi dobrze w banieczce, mojej nieświadomości.

Trudno, a nawet niewykonalne, było rozstanie się z internetem. Niestety, ale jestem od neta uzależniona i ciężko mi przestać "nie być w sieci", nawet na chwilę. Tu zadziałał instynkt samozachowawczy i mózg, przetłoczony nadmiarem informacji, po prostu zakazał wchodzenia na niektóre strony.

Mniej więcej, po tym etapie "odstresowania" byłam już tak spięta i zeschizowana, że mało nie zeszłam na zawał, więc do akcji weszły moje dwie koleżanki, które stwierdziły, że pora urządzić babski spęd. Taki z winem, niezdrowym żarciem, darciem ryja do durnych piosenek i płaczem za utraconymi latami i niewykorzystanymi szansami.
Charakterystyczną cechą tych naszych "sabatów", jest to, że choć zawierają w sobie same baby, to "robimy się na bóstwa".
Full makeup, SPA jak u najbardziej zaszczurzonej lalki, ciuchy podkreślające to, co podkreślić trzeba... Ot tak, dla siebie. Dla samopoczucia.
Zwykle jest tak, że jedna z nas udostępnia chałupę, a pozostałe dwie przywożą procenty. Tym razem sytuacja była utrudniona, bo spotkanie wypadło nam w "Zielone Świątki"- wszystkie sklepy pozamykane. Udało nam się namierzyć otwartą "Żabkę", choć nie wierzyłyśmy w swój fart! Zakupiłyśmy po butelce i zadowolone wyszłyśmy ze sklepu.
Przyjechałyśmy na rowerach. Każda swój przypięła do barierki. Koleżanka ma zamek szyfrowy, ja mam kłódkę.
I dokładnie w momencie, kiedy miałam ją odpiąć, to boleśnie (bo upał) doszło do mnie, że klucze nadal dyndają w zamku garażu.
Żar leje się z nieba.
Mój makijaż spływa.
Dupsko się poci, a ja dzwonię do Małżona i skamlę jak pies- "Stoję na drugim końcu miasta, w nieciekawej dzielnicy, wyfiokowana jak dziwka w karnawał, klucze w garażu! Zrób Coś!".
Przywiózł mi te cholerne klucze. Rzucił je przez okno i odjechał z piskiem opon.
Kaca miałam dwa dni.  Jestem spokojna i gotowa na to, co niesie los...

Groziłam, że będzie bez pitu pitu, i macie! Sam konkret! Full wypas lalka po SPA!

Bath Boutique Barbie z 1998 roku

No i co? Zastawia Was pewnie, co to jest? 

Ani kolekcjonerska...

I z moldem Mackie...

Niby taki zwyklak...

A jednak jest i jest jedną z moich ulubionych!

Aż z radości zapodam maleńki rys historyczny:

Seria Bath Boutiqe składała się z trzech lalek:

Blondie (zadziwiająco nie w różu):

AA (w subtelnej zieleni):

Brunetka (uznajmy, że odziana w łososia):

Każda z tych lalek miała w zestawie płyn do robienia bąbelków, dla właścicielki. Róże popierdółki kąpielowe dla lalki, ręcznik i papućki.

Mnie chwyciła za serce od razu, bo pierwsze skojarzenie, jakie z nią miałam, było takie, że Barbie była już w każdej roli: syrenki, policjantki, piosenkarki...

A tutaj mamy Barbie, która jest sobą.

Zwykłą, nawet nie uderzająco ładną, dziewczynę, która w szlafroku i bamboszkach, siedzi w domu i się relaksuje.

Akurat ta moja brunetka, wygląda tak najbardziej naturalnie. Nawet, jakby nie miała makijażu. Jest taka zwyczajnie sympatyczna:

 

Opaskę na włosy i kapcie zorganizowałam sama. Tak mi jakoś podpasywało. Jedyne, do czego mogłabym się przyczepić, to wysokie czoło lalki. Mam jakieś zboczenie na tym punkcie i zawsze, wszędzie widzę wysokie czoła ;)

* 

No, a o moje zdrowie się nie martwcie. Żyję. Wszystko to tylko stres i nerwy ;)