Najpierwsza z pierwszych

Za dzisiejszego posta możecie podziękować Ryszardowi, który w łaskawości swojej postanowił pospać dłużej niż pół godziny , tak żeby mama w końcu mogła zrobić coś dla siebie...

Ech... dziecko to taki mały egoistyczny terrorysta. Zanim Maślak pojawił się na świecie, postanowiliśmy z Małżonem, że pewnych rzeczy nigdy mu nie zrobimy. I tak nigdy: "a ti ti ti ti bobasku" i ciągania za policzki; nigdy wycierania buzi poślinionym rożkiem chusteczki wielorazowego użytku (do dziś mam traumę z dzieciństwa, po tym jak moja babunia, z twarzy przypominająca nieco Hogatę ze Smerfów, wyciąga z kieszeni kraciasty namiot, nazywany chustką do nosa, ślini i maże mnie po pucatych policzkach!!!), nigdy zmywania brudu poślinionymi paluchami i żadnych chrupków kukurydzianych obklejających łapki i poliki i absolutnie ŻADNYCH "parówek do ręki" (pokolenie po 80-tym roku wie co mówię;)). Pierwszy miesiąc życia syna dość znacząco zweryfikował nasze "nigdy", gdy po raz kolejny tłumaczyliśmy Maślakowi, że druga w nocy to nie jest czas na dwugodzinne ryczenie gdy się jest w łóżeczku lub spanie przy butli gdy się w nim nie jest, wtedy doszliśmy do wniosku, że rodzice robią to z zemsty.
Za niewyspanie, za bolący kręgosłup, za obolałe ręce- a niech ma! Terrorysta jeden!
Maślak ma cztery tygodnie, a ja zbieram już szmaciane chusteczki i nie mogę się doczekać kiedy po raz pierwszy dam mu Flipsa XD

Ale chyba o lalkach miało być!
Już się poprawiam.

Czy pamiętacie pierwszą lalkę, którą zobaczyliście i kiedy to było? Ja o dziwo tak...
Pierwsza klasa podstawówki, siedziałam wtedy w ławce z pewną Martą, która od pierwszych dni w szkole była gwiazdą. Śliczna blondyneczka, z najfajniejszym plecakiem, kapciami i piórnikiem, (także z największym nosem, który do dziś przypomina ptasi dziób. Jak mam podły humor otwieram sobie jej zdjęcie na NK i się rozkoszuje. Szkolne czasy...).
I z pierwszą lalką Barbie jaką zobaczyłam w życiu.
Martusia oczywiście nie przyniosła lalki do szkoły, tylko poinformowała, ze właśnie dostała takową na mikołajki (!). Nikt jej nie uwierzył, bo w 1989 roku rodziców rzadko było stać na tak drogie prezenty "do buta". Niestety Gwiazda na potwierdzenie swoich słów następnego dnia przyniosła elementy pudła i to już był fakt niepodważalny.
W łaskawości swojej podarowała mi fragmencik wielkości znaczka pocztowego który przedstawiał lalkę, jako wiotką baletnicę ubraną w zwiewne różowe szaty. Strzegłam tej tekturki jak oka w głowie i dla bezpieczeństwa skarbu nosiłam ją w kapciu, słusznie wierząc, że nikt jej stamtąd nie ukradnie. Całkiem słusznie- nikt nie ukradł, zgubiłam "skarb" zmieniając kapcie na butki ;)

Najpierwszą z Pierwszych była My First Barbie z 1986 roku.

Nazwa "My First" oznacza, że lalkę kierowana jest do najmłodszych odbiorców. Nie ma biżuterii, a jej strój łatwo zdjąć.
Moją lalkę nabyłam w bardzo dobrym stanie i w niemal kompletnym stroju, co jest sukcesem gdyż przybyła w paczce z trupkami.



Tak jak mówiłam- lalka jest przyobleczona w zwiewną spódnicę koloru gumy do żucia, troszkę za długą jak na kieckę baletnic.



Miodowe włosy są upięte różową opaską, a ramiona zdobią zdobne rękawki.



Spódnicę da się odpiąć jednym zamaszystym ruchem i wówczas lalka pozostaje w różowym body (lub kostiumie kąpielowym)

Sprzedawca włożył mi także gratis element oryginalnego opakowania, oraz oryginalną szczotkę do włosów:


Zbliżenie:



Jak widać lalka w swej szczytowej formie miała grzywkę. Moja też ją "miała"- opaska przytrzymuje jej smętne resztki.
I nie mam bladego pojęcia do czego służą te nutki.

A teraz garść zdjęć ukradzionych bezlitośnie i bez skrupułów głównie z eBaya:

Lalka w pudle:


Różnice między amerykańską i europejską wersją lalki:



Wersja czekoladowa:


I małe podsumowanie:
Marta święciła triumfy swoją lalką tylko do Bożego Narodzenia. Na Święta '89 małe Króliczątko dostało swoją pierwszą Barbie- Peaches 'n Cream, a jak już wiecie to od niej się wszystko zaczęło...