Charakterystyka Królika

Moje zdjęcie
Elbląg, Warmińsko-Mazurskie, Poland
Jestem Żoną i Matką. Kolekcjonerem i Czytaczem. Budowniczym swojej małej rodziny. Mój MałżOn to odważny, lecz nico leniwy lew. Mój Syn to Mały leśny troll o najmądrzejszych oczach świata. Ja to Chaotyczny Królik, kobieta o wielkim sercu i duszy wielkości lalki Barbie. Sprzątam, gotuję i piszę, a przede wszystkim żyję! Oj, tak- żyję pełnią życia!!!

wtorek, 22 marca 2011

Pierwszy dzień wiosny, kwiatki i pszczółki i rocznica.

No i nastała wiosna, Mili Państwo.
Uwierzcie mi na słowo, Zielona Pani zagości u nas na dłużej, a powiedział mi to Niezawodny Koci Barometr, który mam w domu. Urządzenie to jest sprytne i nigdy się nie myli, a zmianę pogody na lepsze sygnalizuje wzmożonym linieniem, upierdliwością i "znienackowym" gryzieniem w nogę. Niestety ma też skutki uboczne w postaci nadużywania w domu stwierdzeń (z góry bardzo przepraszam za wulgaryzmy): "Bubel, bo Ci jebnę" lub też: "ten kot ma piredolca".
Śnieg stopniał, psie kupy ładnie wkomponowały się w brunatność trawników, a w parkach zaroiło się się od lunatyków oszołomionych ciepełkiem.
Wyszłam sobie dziś z Ryszardem na spacer. Za pierwszy punkt wyprawy obrałam pobliski cmentarz. Nie żebym miała jakieś ciągoty, po prostu, jest tam spokojnie, cicho, ładnie i zawsze można na ławeczce przycupnąć.
Przy bramie spotkałam sąsiadkę. Tak przynajmniej wydaje mi się, że to sąsiadka, bo jak mam fatalną pamięć do twarzy. W każdym razie kobita wiedziała, że to co w wózku leży to Ryszard, więc niech jej będzie.
Po wymianie standardowego "Dzień Dobry", rozpoczyna się seria pytań: czy się dobrze chowa, czy śpi, cyc czy butelka... czyli wchodzimy na teren grząski, bo osobisty. Próbuje zbyć kobiecinę, ale ta brnie dalej w zachwytach nad Maślakiem. Kobitka skończyła z Ryśkiem i zaczyna mi opowiadać swoje życie, mówi o swoich dzieciach, w końcu zapodaje temat uświadamiania małoletnich...
Uwierzcie mi, zasadniczo obca, wąsata babcia (zapomniałam napomknąć o wąsach) mówi mi jak dzieciom o ptaszkach i pszczółkach opowiadać! To już było za wiele. Odpaliłam wózek, szybciutko pożegnałam się z sąsiadką- wykorzystując lukę w monologu i śmignęłam przez alejki.
Zaraz za cmentarzem jest park i właśnie tam zmierzałam. Zdążyłam wyjść za ogrodzenie i widzę jak toczy się ku mnie kolejna babciunia, kompletnie mi tym razem nie znana- bez wąsów, za to w berecie wielkości sporego półmiska. Widzę jej nieśmiały uśmiech i wiem, że zaraz zostanę zaczepiona.
Widać taki już mój los- ulubienica pijaczków, bezdomnych psów i moherowych babć.
"Czy pani była na cmentarzu?"- pyta.
No byłam, nie da się ukryć... Żeby jej za bardzo nie zachęcać do wynurzeń jedynie skinęłam głową.
"Bo wie Pani, ja tam się boję chodzić. Tam są zboczeńcy!"- mówi starsza Pani wymachując laską
Prawie parsknęłam.
" W dzień to chyba zboczeńcy nie atakują" - próbuję uspokoić kobietę, ale jednocześnie zastanawiam się, dlaczego to zawsze mnie spotyka Przecież takie rzeczy to się u Barei w filmach działy.
"Oczywiście, że w dzień"- babcia idzie w zaparte- "w zeszłym tygodniu byłam u moich rodziców, schyliłam się żeby świeczkę zapalić i jak podniosłam głowę, to stał. Od połowy cały goły! Mówię Pani, całego "tego" miał na wierzchu! Za krzakiem się schował. Strasznie się przestraszyłam ale go pogoniłam laską i uciekł!"- to już było za dużo dla mojej wyobraźni. Zapewniłam kobitkę, że żadnych zboczeńców nie widziałam, same kobiety i raczej ubrane. I cały czas starałam się nie roześmiać, bo moja chora wyobraźnia co rusz podsuwała mi obraz dziarskiej starszej Pani, która lachą wygraża najpewniej pijaczkowi, który postanowił ulżyć sobie za krzaczkiem na cmentarzu.
Babcia podziękowała za słowa otuchy i potoczyła się w stronę grobów.
Swoją drogą, ciekawe czy przestraszyła się "tego", czy po prostu zapomniała jak "to" wygląda?
Ja ze strachem pojechałam do parku, ale poza tłumami pijanej wolnością młodzieży, nie napotkałam więcej lunatyków.

I tak podczas tej wędrówki parkiem, uświadomiłam sobie, że gdzieś tam po drodze zgubiłam świętowanie pierwszych urodzin bloga.
Z tej okazji mam pomysł na konkurs, a raczej wielką zabawę z nagrodą, tyle że potrzebuję Waszej pomocy.
Pamiętacie poprzedni konkurs?- pewnie tak... najpierw o nim zapomniałam, potem zapomniałam o losowaniu, a potem zapominałam wysłać nagrody. Oczywiście wszystko już skończyłam, ale sama do siebie jakiś niesmak czuję. teraz planuję coś dużo większego, dopracowanego i z lepszą nagrodą, ale nie wiem, czy chcecie się pobawić. Czy zaufacie, że dam radę z moją fatalną organizacją czasu. Proszę o danie mi znać, choćby w komentarzach.

I jeszcze się pochwalę paczusią, którą spocony listonosz przyniósł mi dzisiaj. W paczce nie było lalki, a jednocześnie jej zawartość nie mogła już być bardziej lalkowa.

Oto książka o lalkach:

W mojej kolekcji są już dwie:

W książkach są obrazki:
Treści jest tam tyle co: nazwa lalki, rok wydania i katalogowa cena egzemplarza NRFB. Mnie służą głównie do ślinienia się do co poniektórych modeli :)

I na koniec szybka zabawa w "Znajdź kotka na obrazku":

I oczywiście tego posta pisałam wczoraj, ale z lenistwa wrzucam dzisiaj ;)

18 komentarzy:

  1. Kot jest pod kołdrą? :D
    Ja się piszę na konkurs, jeśli oczywiście mogę :)

    A przygoda z moherkami dobrze mi znana, ja jako niania bliźniaków co rusz jestem zaczepiana przez rozczulone nad dwójką babulki. Koszmar, czasem naprawdę nie ma jak ich zbyć...

    OdpowiedzUsuń
  2. Oczywiście, że możesz! Każdy może się pisać na udział.
    po prostu po ostatniej wpadce wolę się upewnić, czy mogę coś zorganizować ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Chyba z łóżeczka jakieś uszy wystają... :-)

    Ludzie na ulicy chyba myślą, że mama oczekuje rozczulenia nad swoim bobasem, ale potrzeby świętego spokoju to już nie potrafią odczuć ;-)

    A co do konkursu, to... Prooosimy! :-D

    OdpowiedzUsuń
  4. Pod zieloną kołderką ;) U mnie tez tak leżą....

    OdpowiedzUsuń
  5. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  6. Znaleźć kota pod kołdrą to prościzna, ja fretki czasami godzinę szukam po czym okazuje się, że śpi w szafie na najwyższej półce;) A "Babcie spacerkowe" są boskie:D Ogólnie ciesz się, że Maślak nie jest fretką, bo zamiast zachwytów nad dzidzią- to nasłuchałabyś się, że to kuna, garbaty szczur, zmutowany kot itd i powinien jeść gotowane ziemniaczki z groszkiem.
    A na konkurs jak najbardziej jeśli można to też chętnie się zgłaszam:)

    OdpowiedzUsuń
  7. Ja widzę dwa albo trzy kotki.... chyba :)

    Jednego głowa (chyba Bubla) wystaje z pod kołdry zielonej.
    Jakieś uszy w wyrku Maślaka wystają, więc może to drugi kot ...?
    I jeszcze widzę kota pyszczek na kocu!!!!! widzę :)

    Fajne masz knigi, ja jedną mam :) ale jeszcze inne wydanie.

    Strzała

    OdpowiedzUsuń
  8. Ja też się pisze na konkurs, a Kot w łóżeczku . Moje koty regularnie wyganiam z łóżeczka:)

    OdpowiedzUsuń
  9. Jestem za (organizacją konkursu)! Chociaż i bez niego uwielbiam Twój blog. A co do kota... To, hmm, ten... Koc. Na łóżku... W te paski... Czy... No... Yyy... Tego... Czy on jest Z KOTA?! ;-O

    OdpowiedzUsuń
  10. Ja też chcę konkurs !!!!!!!!!
    A dobre rady i opowieści dziwnej treści to jest to, co każda matka z wózkiem na spacerze przeżywa :) Dodatkowo jeszcze inna kategoria babć, które za punkt honoru mają obmacanie dziecka. A jak będzie starsze - głupie pytania w stylu "a pójdziesz ze mną?" albo "zabiorę cię od mamusi". Ignorować i tyle :)
    Ale Rysiek to ma miejscówkę :) Półki z lalkami zaraz na widoku. Normalnie zazdroszczę.
    A jakieś kocie uszy wystają z łóżeczka. jednak na kocu też coś może być. Kot w domu może być wszędzie :) (powiedziała właścicielka sierściucha, który próbował już zamieszkać w piekarniku i zmywarce)

    OdpowiedzUsuń
  11. Najlepszego z okazji rocznicy , wpis śmieszny , konkurs jak najbardziej taaaaaaaaaaaak , a kot to nie wiem gdzie jest :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Kociak pewnie na łóżku się wyleguje:)
    Znowu wspaniały wpis, na Ciebie zawsze można liczyć:) A babcie to chyba wszystko co się rusza zaczepiają, ale gdy nie ma się co z czasem robić, to tak już to jest:)

    OdpowiedzUsuń
  13. Najlepszego rocznicowego! Post jak zwykle bosski cudnie się czyta a ja z moją ślepotą wrodzoną znalazłam koc z tygrysem ;) ;) ;)

    OdpowiedzUsuń
  14. Tym razem też chce wygrać!:D Kot jest nadrukowany na kocu, uszka też wystają z maślakowego wyra, jakiś szarobury koci przedmiot leży koło łóżka, więcej nie będę zmyślać;)
    W końcu paczka doszła, Ty wiesz, że 16-go listonosz nie zostawił awiza! Burak jeden... Powiem ci, że piękna ta Merry:) Chyba zrobię jej nowy makijaż jeśli pozwolisz:) A bałam się, że na prawdę tego wąglika mi podeślesz:)
    Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  15. ja także widzę kota w łóżeczku! czy to możliwe? :p
    wszystkiego NAJlalkowego z okazji rocznicy! ;)

    OdpowiedzUsuń
  16. Kochani!!!
    Muszę Was rozczarować, ale w łóżeczku kota ni ma- leży tam Ryśkowy misiek :) Bublo leży pod kołderką i mu tylko nos wystaje, a koc jest z syntetycznego kota :)
    Konkurs zatem będzie, ale muszę się przygotować, więc cierpliwości.
    A jak Gniewka chce, to niech maluje do woli i zetrze lalce ten głupkowaty wyraz twarzy ;)

    OdpowiedzUsuń
  17. No to fajnie, że będzie konkurs :)
    Rozumiem, że poszukiwacze zaginionej Kociej mordki, to była rozgrzewka :)
    Tak się zawziąłem w poszukiwanie tego Bubla, że zapomniałem napisać.
    WSIO NAJ Z OKAZJI ROCZNICY BLOGA!
    A to co lubię w Twoim blogu to to, że "LAL W NIM BYĆ NIE MUSI, BY BYŁO CZYM SIĘ ZE ŚMIECHU UDUSIĆ" :)
    Taka mała rymowanka z ranka :D

    OdpowiedzUsuń
  18. O, jak podpowiedziałaś, to i ja wreszcie zobaczyłam prawdziwy koci pyszczek! Jak słodko wystaje! Niniejszym przesyłam dlań głaski. :-))

    OdpowiedzUsuń