Za dużo cukru w cukrze

Wstąpienie w związek małżeński wiąże się nieodłącznie z posiadaniem teściów. W zasadzie jakoś człowiek tak przed ślubem się nad tym nie zastanawia, bo i po co. Refleksje przychodzą potem. I potem jest za późno. Prawdę mówiąc instytucja teściowej była mi od zawsze obca, ponieważ poprzedni kandydaci na Pana Królika, zaistnieli w mym życiu zbyt krótko bym mogła poznać ich mamy. Choć Małżon zanim stał się Małżonem, był moją "drugą skarpetą" przez ponad pół dekady, to ja sama jakoś nie kwapiłam się do bliższych kontaktów z jego rodziną.
Teścia nie posiadam, więc nie wiem jak to jest.
Z Teściową... bywa ciężko...
... no bo jak można żyć z Aniołem?
MamaM (czyli Mama Małżona) jest najcieplejszą i najkochańszą kobietą pod słońcem. Istny człowiek-dusza. Nie ma na świecie osoby, która by była w stanie powiedzieć na nią złe słowo, a tych dobrych słów jest za mało.
Maślak uwielbia babcię bezgranicznie i tak się złożyło, że niedawno został do niej wypożyczony na odchowek, kiedy jego Ciocia-Niania zachorowała.
Przez tydzień po pracy zasuwałam na drugi koniec miasta, głównie nie po to by odebrać pakunek w postaci syna, a po to by w końcu zjeść normalny obiad.
Życie z Ryszardem jest na tyle absorbujące, że zazwyczaj nie mam czasu na ciepły posiłek, a jego bezsmakowe papki nie przechodzą mi przez gardło. Najczęściej za obiad robi pajda chleba z byle czym.
MamaM kiedy tylko dowiedziała się, że oprócz Młodego będę jeszcze ja, to stawała na głowie żeby dogodzić.
Oj dogadzała :) A żarcie jest moją religią. (I wcale nie wiem czemu jestem taka grubokoścista, pewnie mam złą przemianę materii, albo co ;))
Zrobiła gołąbki, które uwielbiam -...zjedz jeszcze jednego, dopiero trzy zjadłaś...
Kotleciki schabowe -...może weźmiesz jeszcze te dwa, takie ostatnie...
Karkówka w sosie -dać Ci jeszcze sosiku? Pół garnuszka mi zostało...
MamaM nie jest typową kobitką z serii: "Jeszcze się taki nie urodził, co by babcię przekonał, że nie jest głodny", ale ma po prostu dobre serce. MamaM chce zrobić mi przyjemność, bo wie że jeść lubię. Chociażby wczoraj- Małżon lekkim wieczorkiem odbiera telefon od MamyM i pada hasło: "sałatka jarzynowa".
Pięć minut.
Tyle zajął pełen mejkap, odzienie Królika, odzienie Maślaka i opieprzenie Małżona, że się guzdrze.
Bogom dzięki za takie Mamusie :)

A skoro o żarciu mowa- dla wszystkich Obrońców Piłek, którzy po moim ostatnim poście gotowi na mnie opiekę społeczną nasłać ;) (żarcik taki oczywiście)

Kuchnia pod Królikiem dziś serwuje:

Rysiek nadziewany jabłkami

Maślak w buraczkach

Zdrowo i pożywnie. Na deser piłeczki i lalka słodka do pożygu. Bleh!

Do dziś nie wiem co mnie podkusiło, żeby tą sztywniarę do domu wpuścić. Musiałam mieć jakąś pomroczność.
Nigdy wcześniej nie miałam w ręku laki, która wywoływałaby u mnie odruch wymiotny (może poza pewnym błyszczącym... )
Candy- bo takie imię dostała, jest śliczną, eteryczną blondynką. Cudną, delikatną i lekką jak bezik. Nie ma w niej w ogóle agresji. Kocha małe ptaszki i słodkie szczeniaczki. Płakała pół dnia gdy złamała swój, pomalowany na budyniowy róż, paznokietek.
Nie cierpi brzydkich wyrazów i zapachów.
Musiałam ją przykleić do półki, żeby jej wiatr nie porwał, bo taka jest leciutka i eteryczna.

Oto Candy Sweetpie, moja Couture Barbie z 2010 roku.

Nie wiem, co mnie podkusiło.
Może to te mlecznobiałe włosy.
Może turkusowa sukienka.
Może to to, że to moje absolutnie ukochane połączenie kolorów...

Po wyjęciu z pudła patrzy toto tępo jak koza na szyszkę...

Ustawić ją można na wiele sposobów:
- obie ręce w górze
- jedna ręka w górze
- noga lekko do przodu
(na zdjęciu w pozycji "taaaką rybę złapałam")

Ta twarz wręcz prosi się o odrobinę inteligencji

Zaraz zasnę, zmęczyło mnie to myślenie

Jedyną pracą jaką Candy kiedykolwiek wykonała samodzielnie było malowanie paznokci.

Zdobyła też pierwszą nagrodę w wiejskim konkursie dobierania dodatków:

A najzupełniej poważnie mówiąc to Candy zachwyciła mnie na promo i strasznie rozczarowała w pudle. Zupełnie nie mogłam się do niej przekonać i trzymałam w trumience przez rok. Ponieważ, jak już wielokrotnie pisałam, nie mam nowych lalek, tak więc postanowiłam Candy wypuścić.
Zachwyciła mnie tak, jak swego czasu, Czerwony Kubełek. Śliczna z niej dziewczyna!

Gdyby nie ten model muse...