Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie

Dnia 6 maja 2012 roku wyszedł z domu i dotychczas nie wrócił, kot Bubel. Znaki szczególne: puszysty w porywach do ośmiu kilogramów, głuchy na jedno ucho, ślepawy wybiórczo (widzi to, co chce widzieć) i ogólnie przygłupi. W dniu zaginięcia ubrany był w obrożę z dzwoneczkiem, duże, bure łaty w paski i koronkową bieliznę. Kot nie reaguje na swoje imię, ale na żadne inne też nie. W szczególności nie reaguje na imię Pablito, Tadeusz i Ezechiel. Kot może przebywać pod wpływem silnego wzburzenia emocjonalnego, bo nie zjadł śniadania. Lubi Whiskas, bo po KitKacie ma gazy. Każdy, komu nie jest obojętny los Bubla proszony jest o noszenie przy sobie wędzonej makreli, gdyż to jego przysmak. Za kotem tęskni smarkaty, dziewiętnastomiesięczny właściciel i nieco starsza, równie zasmarkana matka. Kot może przebywać w rejonie ulicy Kościuszki w Elblągu, stadionu 1000-lecia w Warszawie i cholera wie gdzie. Kot jest w trakcie leczenia na nogi, bo na głowę nie warto.

Inne ogłoszenia parafialne: Net w Norze także zaginął, do momentu aż Małżon wsadzi komu trzeba parę "urew naci" miną wieki, tak więc pewnie będę pisać z pracy. W praktyce oznacza to, że będę z narażeniem życia ukrywać się przed szefem, ale w imię wyższych wartości- warto! Bubel naprawdę zaginął, ale wieżę w Karmę i wiem, że zaraza zawsze wraca, więc póki co jestem w miarę spokojna. W razie jeśli kot nie wróci, proszę o wywieszenie w oknie zdechłego gołębia na znak żałoby.