Kto ma dzieci, ten ma brud. Kto ma lalki, ten ma...

Zasadniczo nie lubię dzieci. Właściwie to ja się nawet na dzieciach nie znam. Owszem, co by na hipokrytkę nie wyjść, posiadam jeden kolekcjonerski egzemplarz Dziecka, ale pozostali przedstawiciele tej nacji są mi nawet obojętni. Właściwie "nie lubię" jest zbyt mocno negatywne. Dzieci, a zwłaszcza obce mi osobniki, są mi obojętne i dopóki nie wejdą w moją przestrzeń osobistą, to nie będę zwracać na nie najmniejszej uwagi.
Oczywiście, aby nie było zbyt miło, paskudny los zweryfikował moją życiową filozofię. Niedawno, korzystając z resztek letniego słoneczka , wybrałam się z Maślakiem na pobliski plac zabaw. Ot, zwykły, osiedlowy placyk, gdzie znajduje się ślizgawka- sztuk raz, drabinka- sztuk dwie i piaskownica- sztuk jedna plus przyległości. Właśnie ta "kuweta" była celem naszej pielgrzymki.
Młode wyposażone w łopatkę i wiaderko ochoczo zabrało się za kopanie dołka, a ja w tym czasie czyniłam arcydzieło rzeźby piaskowej, czyli hipopotama. Maślak był zajęty zabawą, ja byłam zajęta Maślakiem i razem stworzyliśmy swój hermetyczny, mały świat. Nagle słyszę dość głośne "ŁUP!" a potem płacz dziecka. Odwracam głowę i widzę chudą dziewczynkę, na oko 6-8 letnią, która podnosi się z ziemi pod drabinką i pochlipując rozciera obdrapane kolano. Wcześniej jej nawet nie zauważyłam. Uwierzcie nie zdążyłam nawet mrugnąć, gdy z pobliskiego bloku wyskoczyła kobieta wyglądająca jak BUKA i mniej więcej tymi słowy rzecze do chlipiącego dzieciaka:
- I czego ryczysz?! Czego?!? Zaraz Ci w dupę dam, to będziesz miała powód do płaczu! Mówiłam nie wychodź na dwór, bo się przewrócisz?!?
Nagle Buka zauważyła Maślaka i mnie i jak nie ryknie:
- A Pani co się gapi?! Nie widziała pani gdzie ona wlazła? Nie widziała, że może spaść?!?
O bogowie! Ile ja bym dała żeby zobaczyć wtedy swoja minę. Przypuszczam, że wyglądałam jakoś tak:



A że jestem z natury grzeczna, to próbowałam jakoś wybrnąć z kłopotliwej dla mnie sytuacji.
- No, wie Pani...- zaczęłam niepewnie- Ja tu swoje dziecko mam. Swojego pilnuję żeby się nic nie stało...
Błąd! Buka tylko zmrużyła oczy i najbardziej jadowitym tonem, jaki zdążyło mi się słyszeć, wysyczała:
- Swoje ma! O swoje będzie dbać, a cudze to kark może skręcić!- jedną ręką chwyciła dziewczynkę pod ramię i zaciągnęła do klatki.
A ja zostałam z rozdziawioną gębą na środku placu zabaw. A potem przyszła załamka...



A potem przyszło olśnienie!
To nie dzieci nie lubię! Ja nie lubię ich rodziców!
Oczywiście strasznie to wszystko uogólniam i nie chcę, żeby ktoś to odebrał jak atak.
Może podam kilka przykładów, zanim zostanę ofiarą linczu. Są grupy rodziców, których bardzo nie lubię i to o nich ten post.

Mamusie "Brzuszek- paluszek- maluszek"- straszna nacja, która doprowadzała mnie do obłędu, głównie podczas kontrolnych, ciężarówkowych wizyt u ginekologa.
"Moje Maleństwo (ew. Fasolka) tak kopie w brzuszku. Ciekawe czy dam radę moją Kruszynkę wykarmić moim mleczkiem, czy będę musiała dawać jedzonko z buteleczki?"
Nosz kurcze golone! Ja wiem, że ciąża rozmiękcza matkom mózgi, ale takie gadanie sprawia, że treść żołądkowa niebezpiecznie podchodzi mi do gardła. Sama, w okresie największego przejmowania kontroli nad umysłem przez hormony, też miałam nadmiar cukru do wykorzystania. Starałam się jednak, aby w jednej wypowiedzi był jeden "maluszek" albo "cycuś", ale nigdy razem.

Kolejne są EkoProfesorki.
Do tej pory zauważyłam ten trend u matek grubo po 30tce, które właśnie dorobiły się pierwszej pociechy.
"W domu nie mamy telewizji ani radia, bo to zakłóca naturalny rozwój dziecka".
"Rodżer nosi tylko pieluchy z naturalnego włókna kokosowego, bo inne są nieekologiczne i zakłócają naturalną barierę ochronną skóry"
"W domu myję podłogę 7 razy dziennie i nie pozwalam Teściowej dotknąć dzieciątka zanim nie umyje ona rąk. Rodżer nie może mieć kontaktu z bakteriami"
Myślicie, że przesadzam? Nie, mój Małżon ma kuzyna, którego Żona jest taką Ekoterrorystką. Jej Szczęście jest w tym samym wieku co mój Maślak, a rodzaje czarów, które ONA nad nim odprawia przyprawiają mnie o dreszcze. Najbardziej zdumiał mnie fakt, że ONA zabrania kategorycznie całowania dziecka. Co jest oczywiście zrozumiała, bo mało które dziecko lubi być ośliniane przez stare ciotki. Szkoda, że w tym przypadku buziak jest zakazany w każdej formie, bo jak twierdzi ONA, zapobiega to próchnicy i chroni przed pedofilami. Jesuuu... jak się dzieciakowi język w gardło wsadzi, to pewnie ONA ma rację i chwała jej za to. Szkoda tylko, że tej lekcji udzieliła mi, gdy Maślak przytulił Szczęście i dał mu buziaka w policzek. A na ostatniej wizycie dostaliśmy od niej w prezencie... PAPIER TOALETOWY! Taki dla dziecka. Mięciutki i nawilżany. Zupełnie nieekologiczny. Pewnie ONA dostała go też w prezencie.

Mamusie- Czyścioszki, to kolejna grupa, która mnie trochę irytuje acz zdecydowanie mniej niż poprzednia. Niestety pewna bliska mi mama należy do tej grupy. (Jeśli już nigdy nie zobaczycie ode mnie posta, to znaczy że ta mamusia mnie ukatrupiła)
"Nie idź do piasku bo się pobrudzisz, a masz takie ładne i czyste spodenki!"
"Nie dotykaj kotka/pieska, bo jest brudny"
"Nie kładź jabłuszka na podłodze"
"Rudy Króliku, czy ty odkurzacza nie masz? Przecież ten dywan jest tak zakłaczony, że zaraz zacznie mruczeć."
"Maślaczku, chodź umyjemy raczki i buzię. Przecież 30 sekund temu jadłeś"
Nie ukrywam, że taka filozofia kłóci się z moją, która brzmi: "Brudne dziecko, to szczęśliwe dziecko". Owszem, mam pomazane kredką ściany, a Maślak czasem sprawdza, czy kot ma równie smaczne jedzenie jak on, ale czy to tak źle? Kiedyś dałam Młodemu w garść łyżkę, a w drugą jogurt. Po pięciu minutach smakołykiem było wysmarowane 3/4 kanapy, Myśka i moje buty. Mimo to cieszyłam się jak głupia- dzieciak sam zjadł jogurt! No, przynajmniej jego część...

Matka Polka Cierpiętnica najczęściej posługuje się stwierdzeniem: "Ty nie wiesz, co to znaczy mieć dziecko!" Jej dziecko zawsze miało najboleśniejsze kolki i najgorsze ząbkowanie. Ona sama dla dziecka poświęciła wszystko- figurę, przyjaciół i czas wolny. Najbardziej nie lubi matek, które mają szczęśliwe dzieci, makijaż i hobby.
Niestety często spotykam takie mamusie. Najczęściej są to moje dawne znajome, nie widziane od czasu matury. Kobiety, które nie umieją się cieszyć, lub zwyczajnie zazdroszczą.

Niestety najgorsi są Rodzice- Buki, ci którzy nie mówią do dziecka a się na nie drą. Straszą, krzyczą i nie raz używają wulgarnego słownictwa. Zazwyczaj, gdy spotkam rodzica- Bukę, to robię w tył zwrot i jak najdalej...
Żal mi dzieci takich rodziców, bo i one często stają się Bukami.
Czasem źle mi, że nie umiem zaprotestować. Powiedzieć czegoś. Niestety sama też nienawidzę gdy ktoś kwestionuje moje metody wychowawcze.
Rodzicu Buko!- chcesz, to drzyj japę na swoje dziecko, ale nie zdziw się, jak za parę lat ono wydrze się na ciebie!

Na koniec mojego smęcenia zamieszczam sweet focię mego faceta i jednocześnie przepraszam, że poprzednio uraczyłam Was jego nieco nieaktualnym obliczem ;)



A żeby nie było, że dziś lalek nie ma, to zapraszam do obejrzenia galerii moich dziecięcych lalek.
W sumie z nimi, jak z tymi prawdziwymi- niby nie lubię, a ciągle za mną łażą.

Oto Zdumiewające Stado Skipperek imienia Rudego Królika (oczywiście, nie są to wszystkie przedstawicielki tej nacji zamieszkujące Norkę. To są te najbardziej "charakterne")

MAMUSIU KOCHAM CIĘ NAJBARDZIEJ NA ŚWIECIE! NIE BIJ! ODKURZĘ NA BOŻE NARODZENIE!!!