Persona non grata, czyli Morda, której nie znoszę.

Załóżmy, że w waszym bliskim, a nawet bardzo bliskim towarzystwie jest pewna osoba.
Specyficzna osoba.
Załóżmy, że część waszych znajomych ją toleruje, część niebardzo, ale cóż- życie towarzyskie w małym, bądź co bądź, mieście nie daje dużego pola do popisu.
Załóżmy, że ja w swoim najbliższym otoczeniu mam taką osobę. Kogoś, kogo od pierwszego spotkania nie lubię, a im dłużej się znamy tym bardziej owego "ktosia" nie cierpię.
"Ktoś" jest personą sympatyczną z pozoru. Ma gładkie lico i równie aksamitną gadkę. Jest absolutnym mistrzem we wszystkim i wszechzajebistym kolesiem. Uwielbia wszędzie zaznaczać swoją obecność, zwłaszcza na prywatnych, zamkniętych imprezach. "Ktoś" jednak jest tak tajemniczy, że do swojego świata nikogo nie wpuszcza i tak naprawdę nikt nie wie co jest prawdą, a co fikcją literacką.
I tak podczas jednej z rozmów pada temat: Gotowanie!
Ooooo, "Ktoś" jest mistrzem w gotowaniu! Magda Gessler i Gordon Ramsay to się u niego gotować uczyli! Rzuca jak z rękawa nazwami egzotycznych potraw i przypraw. Czego on nie jadł i nie gotował!!!
Pada temat- ubiór codzienny.
"Ktoś" jest entuzjastą szlachetnych tkanin i klasycznych fasonów (fakt, że rodzaj pracy wymaga od niego stroju oficjalnego). Gardzi futrami i ludźmi którzy je noszą (choć sam buty ma skórzane). Ot taki nasz lokalny Barney Stinson, tylko lepszy.



"Ktoś" nie ma stałego partnera (oczywiście sam jest mocno "niesprecyzowany") bo musi być niezależny i jego światła osobowość mogłaby przyćmić potencjalną panią lub pana.
"Ktoś" nie ma zwierzaka, bo ma ciężką alergię i mógłby umrzeć w męczarniach.
Fajnie, co nie?
Ten sam "Ktosiu" pół roku później na domówce twierdzi że jada tylko na mieście, bo gotować nie umie i wodę przypala. Gada to stojąc w rozciapanych trampkach i bluzie z kapturem.
Na imprezie zaszywa się w kącie i ryczy bo go narzeczona zostawiła i zabrała ze sobą psa, którego on miał od komunii i dostał od dziadka.
Sęk w tym że "Ktoś" czasem gada z sensem.
Na tyle często, że w naszym gronie często pada pytanie: "Królik, a czemu Ty właściwie nie lubisz Ktosia?".
No czemu?
Widzimy się rzadko i ani mi on swat, ni brat.
"Ktoś" uważa że moje pisanie jest bezsensowne, bo niczemu nie służy i się nie rozwija.
Prowadzenie bloga to nic innego jak nieprzemyślany rodzaj ekshibicjonizmu, bo pisanie dla przyjemności nie ma sensu dla "Ktosia".
Czytanie różnych gatunków książek jest bez sensu.
Zbieranie lalek jest bez sensu.
"Ktoś" też pisze, lecz nie prowadzi bloga, a intymny dziennik w którym dzieli się z ludźmi swoją zajebistością.
"Ktoś" czyta tylko fantastykę, ewentualnie SF. Niestety, "Ktosiu" autorytatywnie twierdzi, że po Władcy Pierścieni tylko Diuna nadawała się jeszcze do czytania (Królik nie przeczytała "Władcy", a Diuna ją zmuliła).
"Ktoś" zbiera porcelanowe filiżanki, gdyż porcelana jest cenna i nabiera wartości z czasem, nie to co lalki! "Ktosiowa" kolekcja to kilkaset sztuk.
Niestety nikt nigdy nie widział tych kruchych cudów. "Ktoś" nie raz chwalił się ile wydał na kolejny egzemplarz, czasem pokaże zdjęcie zrobione ajfonem (wymowa oryginalna), ale nigdy nikt nie widział tych okazów "na żywo".
"Ktosiu" uważa, że jego słowo jest prawdziwsze niż najprawdziwsza prawda.
"Ktoś" jest imprezowiczem i krejzolem (sam tak o sobie mówi). W zależności od nastroju, jest albo całkowicie niepijącym abstynentem, albo nieomal zaszytym alkoholikiem. Osobiście bardziej wierzę w to drugie, bo "Ktosiowi" zdarzało się na przykład powiedzieć ze wychował się w domku jednorodzinnym na Mazurach, a za tydzień wiejska sielanka, z dziecięcych wspomnień, zmieniała się wieżowiec z wielkiej płyty.
Mam czasem ochotę wykrzyczeć mu w twarz wszystkie bzdury, które pierdoli. Zapytać go wprost czy jest taki głupi, czy ze mnie tylko robi idiotkę?
Niestety, ale nie mogę...
Mój światek jest mały, a "Ktoś" ma swoich zwolenników, współpracowników i ludzi, którzy mogli by przez to mieć kłopoty. Mogę jedynie wylać swą żółć tutaj, bo nikt z tego kręgu znajomych bloga nie czyta.
A nawet jak czyta, to przecież o nim, superzajebistym "Ktosiu" nie można mówić źle.
Osobiście "Ktoś" jest dla mnie łotrem i kanalią. Zakochanym w sobie bucem, który do zaprezentowania nie ma nic poza swoją mizerną osobą. Owszem, charyzmy mu nie brak, ale ja jestem za stara na jego cukrowe słówka.
No i niestety (stety?) "Ktosiu" mnie nigdy mnie oficjalnie nie zaatakował...
Owszem zdarzyło mu się wtykać mi perfidne szpile, ale tylko ja je wyłapałam. Innym też tak robi. Po tym względem okazuje nieomal lisią przebiegłość.
Oficjalnie mijamy się z "Ktosiem" jak dwa koty gotowe do ataku. Każde z nas uśmiecha się szeroko życząc drugiej osobie rychłego zejścia. Najlepiej pod kołami walca. Z dużą ilością trucizny we krwi... I dla pewności spoczynku na dnie rzeki.
Boli mnie czasem jedynie, że w jego sidła łapią się osoby, na których mi zależy. Ewentualnie "nowe" i niewinne duszyczki, które łapią się na "boską nawijkę Ktosia".
Małżon mówi: daj spokój i się nie denerwuj, szkoda twojego czasu.
Brat mówi: nie rozgrzebuj gówna, bo upaprzesz buty.
Ja nie mogę tak po prostu odpuścić.
A czemu w ogóle teraz o tym piszę? - "Ktoś" niedawno odkrył lukę w moim wykształceniu. Okazało się, że zakończyłam edukację dużo wcześniej niż on. Nigdy jednak się z tym nie kryłam, ani mi wstyd nie było. "Ktoś" jednak, niby w żartach, skwitował te rewelacje tak: "zawsze mi się WYDAWAŁO, że jesteś inteligentną osobą"
I dlatego w końcu musiałam Wam to wyrzygać. W końcu Wy nie znacie takiego super "Ktosia"...
Prawda?

A gdzie w tym wszystkim miejsce na lalki?
Proste jak but ;)

"KTOSIA" - MOGĘ PORÓWNAĆ DO TYCH BARBIE, KTÓRE NIBY UDAJĄ SUPER STARA, ALE NIGDY NIM NIE BĘDĄ! :D

O tak! Dzisiaj o następczyni SS, czyli przed Państwem molda Generation Girl!!



W praktyce nadanie Barbie nowej gęby miało na celu odświeżenie wizerunku. W praktyce, moim zdaniem, spłaszczyli tą zacną mordkę do granic możliwości. I na usprawiedliwienie dodam, że dzisiejsze Barbiochy (tak, te których nienawidzą kolekcjomnerzy, te od brokatu) to też morda GG, tyle że powiększona :)

Tak w większości wyglądają dziś GupieGupiki wyprodukowane po 1999 roku:



A tak wygląda ostrostopa Baśka wyprodukowana po roku 1980 i znaleziona w lupku w stanie trupim:

I moja prośba do Was: proszę rozpoznać lalki po makijażu. Odpowiedzi piszcie w komentarzach. Zobaczymy ile osób zidentyfikuje Gupika a ile Szlachetną Barbarę.

Oto ta część mojej kolekcji GupichGupików.
Ta część, którą można uznać za ciekawą:

Military Barbie czyli Baśka wróciła z woja:

I bez munduru:

Za co kocham?- Za cudne zielone oczy i świetną fryzurę!

Siakaś Roszpunka, którą jak pociągniemy za warkocz to ten "się wyciągnie":

Za co kocham?- za zajebiaszcze włosy i te fiołkowe oczy!

Pinkamena Diane Pie (tej, to chyba przedstawiać nie muszę ;))

Za co kocham?- Come on! Ludzie! "Paczcie" na NIĄ!

Ta, którą nazywam Dziewczyną o Tęczowych Oczach:

Za co kocham?- za włosy, które nie chcą się ułożyć, choć w dotyku są wspaniałe! Za wygląd dzikiej hipiski i te oczy!

Mam także takie cudaczne kręcidło:

Za co kocham?- nie kocham! Siedzi w Norze, bo bateria nadal działa!

Dla ciekawostki mam jeszcze taką Gupikę:

To japoński odpowiednik playlinowego GupiegoGupika. Prawda, że ma cudne oczyska?
Sailor Moon może jej kucyki wiązać!