Domek pięciu Wiedźm*

Naszło mnie na porządki. Lalki spadały mi z półki przy najlżejszym podmuchu i zaczynało mnie to powoli wkurzać.
Z natury jestem ogromnym bałaganiarzem. Nie obchodzi mnie to, że przy otwarciu szafy ubrania spadają mi na głowę. Nie przeszkadzają mi buty na środku przedpokoju, o które potykam się ilekroć idę do łazienki. Kubki z kożuszkiem pleśni, porozstawiane na szafkach i parapetach oraz radioaktywne skarpetki które świecą w ciemności, już dawno wrosły w krajobraz mojego mieszkania.
Nie myję okien i nie prasuję.
Po co mam latać z gąbką i wiadrem, skoro kleksy z małych paluszków i kociego nosa, są takie urocze?
Po co mam prasować ubrania skoro obsługę żelazka znam tylko po to, by w miarę bez szkodowo, wytapiać wosk z dywanu?
Nienawidzę zmywać naczyń, więc kupiliśmy zmywarkę. Oczywiście nie chce nam się znosić tam garów, ani ich wyciągać.
Oczywiście Małżon podziela moje poglądy, bo raczej nie wróżyłabym naszemu związkowi długofalowej przyszłości.
Moja mama mogłaby dłuugo opowiadać jak dalece sięga moje bałaganiarstwo. To ona walczyła z "zapomnianymi" kanapkami w plecaku, które mówiły "dzień dobry" i nie raz był już cywilizowane na tyle, że wynalazły koło.
To mama szukała zaginionych spodenek na w-f, dzienniczków i zeszytów, które kilkakrotnie znajdowały się w zamrażalniku.
Mama do dziś chodzi po moim domu "tiptopkami", bo boi się, że oblezą ją Kurzowe Króliczki mieszkające po kątach.





Pobaw się z nami Mamsiu Klujika! Plosiiiimy!!! Kicu... Kicu...

Mogłabym mętnie tłumaczyć się, że artystyczne dusze mają w poważaniu porządek, ale w Króliczej Norze bałaganiarstwo jest sztuką samą w sobie.
Małżon niedawno szukał cukru.
Tutaj zaznaczę, że ja jestem "wytrawna". Cukru nie używam. Ciast nie piekę, kawy nie piję, herbaty nie słodzę.
Torebka "białej śmierci" starcza nam nieraz na pół roku. A tu "buch" i cukru ni ma!
Małżonowi zamarzyła się lurkowata herbatka słodzona burakiem a nie miodem. Szukał biedaczyna w cukiernicy i w spiżarce i nie znalazł.
Herbatę posłodził miodem, ale i tak po czasie przyczłapał do mnie i ze smutkiem oznajmił: "Cukru nie było i musiałem iść do sklepu i kupić." Myślał biedak, że go pochwalę za tak heroiczny czyn. Pomylił się.
- Przecież cukier jest.- powiedziałam- W szafce z przyprawami. Na półce z dżemami. Kilogram cukru przesypanego do puszki z napisem "mąka".
To najszczersza prawda. Cukier przesypałam do pierwszego, wolnego naczynia i wstawiłam w pierwsze wolne miejsce. Cieszę się tylko, że nie wyniosłam go do łazienki.
Pomimo tego defektu mojego charakteru pedantycznie wręcz dbam o porządek w lalkowym świecie.
Każda z pannic ma swoje przypisane miejsce i jestem w stanie dostrzec najmniejsze ich nawet przesunięcie.
Do niedawna rozpaczliwie próbowałam upchnąć towarzycho w jednym miejscu, o czym nawet pisałam tutaj, ale przyrost naturalny pogłowia nakazał szukanie nowych terytoriów.
Ponieważ, mimo chęci, mieszkanie raczej się nie rozciągnie, to wysiedliłam towarzycho z kącika i przeniosłam na przeciwległe ściany.
Nie powiem, efekt jest zadowalający.

Pierwsza grupa:


Druga grupa:


Wszystkie razem:


I jakieś resztki:


I już żaden burak mi nie zarzuci, że lalki mam w rozgardiaszu!

A wprawne oko zauważy, że w tej gromadzie brakuje moich "Wiedźm".
Kayla, Karolina, Amelia i Blanka otrzymały swoją własną półkę i tam się rządzą. Oczywiście uciekły z sykiem, jak tylko zobaczyły obiektyw i na zdjęciach ich nie ma.
Pomimo tego, że Wiedźmy rządzą moim stadem, to i na ich półce się zakotłowało. Wszystko przez te lumpeksy!
Wracałam sobie niedawno od dentysty (znowu!) i weszłam sobie do jednego z przybytków potocznie zwanych "Kurnikiem"- co wygrzebiesz, to Twoje! Wygrzebałam jakąś tam bluzkę dla Maślaka i gdy miałam już płacić, to pod stertą skarpet spostrzegłam splątany kłąb rudych włosów. Sięgnęłam i już po chwili trzymałam w ręku drugi egzemplarz Secret Spells Kayli, który został mi za chwilę policzony za 12zł. Rozśpiewały się Anioły, a ja już liczyłam kasę jaką chciałam dostać za Rudzielca na All.
Przyniosłam do domu. Odszczurzyłam. Ubrałam. Posadziłam koło "mojej" Kayli i... zauważyłam!
Co zaważyłam?
Zobaczcie sami:



























Kto nie zauważył? Przyznać się!

Dla niedowidzących- te lalki mają zupełnie różne twarze! Inne oczy, inny makijaż! Owszem, wiem że dwie lalki mogą się tak różnić gdy na przykład jedna urodziła się w "Malaysia" a druga w "Phillipines" (czy jakoś tam), ale tutaj obie pochodzą z "China". Obejrzałam obie na wszystkie strony i wszystkie znamiona mają takie same!
No cóż, ja cudownie odnalezionych sióstr rozdzielać nie będę.
I tak z Czterech Wiedźm zrobiło się Pięć.
* a Złota Marchew dla tego, kto mi powie skąd się wziął tytuł posta!