Jak to się wszystko zaczęło. Po raz drugi.

Na początek małe ogłoszenie duszpasterskie.
Ostatnio pewna osoba, która sama siebie nazywa moją Psychofanką, poleciła mi literaturę artykułu pod tytułem: Jak sobie radzić z hejterami?. Proponuję przeczytać, naprawdę fascynująca lektura.
Ponieważ Kominek, autor artykułu, jest tak zaprawiony w blogowaniu, że ja mogłabym mu buty czyścić językiem, postanowiłam isć za radą i stworzyć:

REGULAMIN NORY RUDEGO KRÓLIKA

Proszę wszystkich o poświęcenie chwilki i przeczytanie. Naprawdę warto... Chyba, że ktoś lubi krupnik.


No, ale wracając do spraw bieżących, to muszę z dumą stwierdzić, że lada dzień "pyknie" mi trzy lata blogowania.
Długo zastanawiałam się czy tą rocznicę obchodzić, a jeśli tak, to w jaki sposób.
Najpierw wpadłam na pomysł, żeby jeszcze raz napisać pierwszego posta, czyli tytułowe: Jak to się wszystko zaczęło?
Niestety, jak już się do tego zabrałam, to mi się odechciało. Tekst nie miałby wielu zmian, bo przecież sama historia też się nie zmieniła.
Mogłabym posprzątać burdel, jaki panuje w zdjęciach z tego posta, ale dla mnie to już prehistoria i wiem, że mało kto tam zagląda.

Trzy lata temu, mniej więcej w tym samym czasie, dowiedziałam się, że oto przez najbliższych kilka miesięcy będę inkubatorem dla Pana ochrzczonego, później Maślakiem, a Małżon wyjechał w celach rozrywkowych do Niemiec.
I tak oto, prawie nagle i niespodziewanie, zostałam sama w domu z kijanką brzuchu i głową pełną różnych zawirowań. Wiecie ile miałam wtedy lalek?
O tyle:

Nie pamiętam, jak trafiłam na pierwszy blog, ale to był blog Mieszka.
Potem była Loreen.
Sigridr.
i Świstak.

A potem ja się odważyłam.
Na początku wrzucałam posty jak szalona, dzień po dniu.
Szybko zabrakło mi lalek...
Spełniłam swoje marzenie i poznałam więcej ludzi, tak samo jak ja upośledzonych lalkowo. Ale ciągle było mi mało.
Potem odkryłam eBaya i do domu trafiła pierwsza (i jedyna) Tonnerka:

Właściwie to nie znałam swojej dalszej drogi do czasu wydarzeń z posta: O kotach, Małżonie i lalkach.
Wtedy też po raz pierwszy napisałam coś pod wpływem silnych wzruszeń. Nagle wszystko wskoczyło na swoje miejsce. Ważniejsze od lalek okazały się powody, dla których one znalazły się w domu.

I tak się odnalazłam!
I tak trwam.
I póki co nie zapowiada się żebym szybko skończyła.

Jednak, aby uczcić trzecią rocznicę, postanowiłam zaprezentować lalkę, którą już pokazywałam.
Postanowiłam dać jej drugą szansę, bo za pierwszym razem, nie pokazałam jaka jest wspaniała, bo przecież od niej to się zaczęło!
Przed państwem: Peaches 'n Cream Barbie!!

Prawda, że trochę ewoluowałam od tych zdjęć?:

I żeby nie było niedomówień: tak, to jest ta sama lalka. Jedynie zrobiłam z nią to, co zwykłam robić z trupkami :)