O lalkach bez lalek

Nie było mnie ostatnio, bo zostałam przyłapana na popełnianiu blogowej zbrodni, czyt: na korzystaniu z neta podczas pracy. Mojemu szefowi zazwyczaj zwisa co robimy, byleby tylko klienci nie cierpieli na tym, ale tym razem szef musiał "poszefować" i pokazać groźne oblicze i nakazał netową prohibicję. Cierpię w robocie katusze, znam już układ kafelków na podłodze i siatkę pęknięć na suficie- jestem na blogowym odwyku. Jestem "specjalistą do spraw dystrybucji i logistyki" w składzie materiałów budowalnych- klientów widuję tylko rano, potem jedynie odbieram telefony, resztę czasu się nudzę. Co ciekawe szef nic nie ma przeciwko czytaniu książek, więc cała załoga odchamia się ochoczo.
Najgorsze jest to, że szef jest moim Tatą i każde złożeczenie mu mija się z celem i powoduje wyrzuty sumienia.
Nie mogę też blogować w domu, bo Małżon z racji wykonywanego zawodu (pisanie gier komputerowych) okupuje blaszaka przez conajmniej 12 godzin. Cóż... biednemu zawsze wiatr w oczy.
Tak więc poświęciłam ten tydzień na zwiedzaniu okolicznych lumpeksów, których istną kolonię odkryłam, gdy w ubiegłą niedzielę poszukiwałam chleba- moi kochani, piwo można kupić zawsze, wszędzie i o każdej porze; chleb w niedzielę jest towarem deficytowym!
Otóż, w pierwszym "szmateksie" pani prawie dostała zawału gdy zapytałam czy mają lalki. Okazało się, iż jest to sklep z tak "ekskluzywną odzieżą używaną", że dziwię się, że nie kazała mi wytrzeć nóg przed wejściem.
W drugim i trzecim sklepie nie było nić ciekawego- owszem lalki miewają, ale nie teraz i nieregularnie- zostawiłam im numer telefonu i zobaczymy.
Czwarty lumpeks okazał się kopalnią: mieli pościel Barbie, kapciuszki Barbie, piżamkę Barbie i nawet perfumy, lalek nie mieli i byli zdziwieni, że reszta skarbów też mnie nie interesuje. Dopiero gdy wytłumaczyłam, że papućki są dla mnie za małe zakumali, że nie poszukuję zabawek dla dziecka. Na odchodne znalazły się jeszcze trzy książeczki Barbie i akurat je wzięłam do domu.
Książeczki są w jężyku angielskim i przedstawiają historie o przygodach Barbie i jej przyjaciółek. Jest to wydawnictwo z 1999 roku przeznaczone dla dziewczynek 7 - 10 lat. Zainteresowały mnie zdjęcia lalek w tych książeczkach. Nie jest ich dużo, może siedem na historię, ale do zdjęć pozują prawdziwe lalki i to najczęściej moje "osiemdziesiątki".

Pierwsza historia: "Tajemnica turkusowego szlaku"

Okładka:


Fot 1.


Fot 2.


Fot 3.


Fot 4.


Fot 5.


Fot 6.


Fot 7.


Historia druga: "Szczęśliwe Łyżwy"

Okładka:


Fot 1.



Fot 2.


Fot 3.


Fot 4.


Fot 5.


Fot 6.


Fot 7.



Opowieść trzecia- tutaj mój angielski zawiódł: "Skipping a Beat"

Okładka:


Fot 1.


Fot 2.


Fot 3.


Fot 4.


Fot 5.


Fot 6.



Jeśli kogoś interesuje treść tych opowiadań, to może kiedyś je przetłumacze i opublikuję. Same książeczki też "pójdą w ludzi" bo szczerze mówiąc nie wiem co znimi teraz zrobić.

Ps:
Tatę ruszyło sumienie i przytachał wczoraj z rynku takiego potworka:


Dlaczego mi to zrobił?- potworek ma na plecach napisane Matell :)
Szkoda, że nie ma tego napisanego na głowie.
Dzięki Tatku!