Kiedy mój brat był zaledwie małym szkrabem zakochał się nieszczęśliwie w Małej Syrence Disneya. Całe dnie nasze mieszkanko wypełniały pieśni tego rudowłosego dziewczęcia, mały terrorysta próbował zmusić mnie i mamę do śpiewania, niestety wybrał jedyne dwie osoby na świecie, które nie potrafią z siebie wydobyć jednej czystej nuty. Braciszek wyskoczył z dresików z samochodzikami, a ich miejsce zajęły rybki i kraby. Na honorowym miejscu w pokoju zawisł materac dmuchany z podobizną Syrenki, bo czasy były takie, że nie było plakatów. Dzień zaczynał się i kończył Syrenką. Młody cierpiał, cierpieli rodzice i ja też- ale z innego powodu. Ja także kochałam syrenkę-
Mermaid Barbie z 1992 roku.
Reklamę znałam na pamięć, magazyn Barbie, w którym opublikowano jej zdjęcia był niczym świętość, schowany po moim łóżkiem. Próbowałam szyć moim lalkom ogonki, ale w swojej naiwności zaczęłam od
Skipper a ona ma stopy płaskie i ogon wcale a wcale "nie wyglądał". Rodzice, tak jak nie rozumieli cierpień zasmarkanego czterolatka, nie rozumieli też moich pragnień- lalki nie dostałam i już. Miałam 12 lat i według nich byłam już prawie dorosła. Dziś sądzę, że po prostu mieli dość syrenek!
Jakiś czas temu postanowiłam, że jeśli tylko
Mermaid Barbie pojawi się gdzieś w sprzedaży, to kupię ja bez względu na cenę. Może wydawać się to dziwne, ale dopiero niedawno nauczyłam się obsługiwać eBaya, więc lalki wyglądałam na Allegro. Nie interesowało mnie czy przepłacam, czy też nie, po prostu musiałam ją mieć. I udało się!
Bardzo długo bałam się ją wyciągać z pudełka. Nie chodziło o to, że w opakowaniu ma więszą wartość- po prostu się bałam, taki skarb w zasięgu ręki to spełnienie największego marzenia!
Wymiękłam wczoraj, po prawie trzech miesiącach posiadania lalki :)
Barbie wypuszczona ze swojego więzienia podziwia otaczający ją świat.
Magia
Mermaid Barbie polegała na tym, że jej włosy po zamoczeniu w ciepłej wodzie zmnieniały barwę z niebiesko-różowych na białe. Proces ten był odwracalny po polaniu lalki zimną wodą. Ja dla celów poglądowych posłużyłam się gorącą parą i lodówką.
Tak wyglądają włosy w temperaturze pokojowej.
A tak po ogrzaniu.
Od dzieciństwa uwielbiam wszystkie odcienie niebieskiego z turkusem na czele, więc to pewnie spowodowało, że od razu się w tej lalce zakochałam.
Jak widać makijaż utrzymany jest w tonacji morskiej, kolczyki to zwykłe, niebieskie koraliki. We włosach są także pojedyncze tęczowe pasemka.
Lalka ubrana jest w błękitny staniczek:
I mieniący się syreni ogon:
Lalka ma także we włosach morską ozdobę:
Teraz przechodzimy do łyżki dziegciu w mojej beczułce miodu,a właściwie do kilku łyżeczek.
Kolorowe włosy barbie były w pudełku zaplecione w warkoczyk, przy czym na pudełku jest napisane, żeby rozpuścić je przed zabawą.
Chciałam rozpuścić, ale 20-letnia guma zamieniła się w makaron z zupki chińskiej.
Miałam nielichy problem, żeby wyskubać tą sparciałą gumę z włosów.
Rozczarowały mnie dodatki, a właściwie ich brak- jest to jeden smętny grzebyk.
Owszem ma fajny kształt i kolor, ale gdzie wkładka z obrazkami, gdzie butki czy cokolwiek? Może spinka do włosów, albo gumka.
Na koniec najważniejsza sprawa, która mnie boli: lalką kupiłam nową, nie znęcało się nad nią żadne dziecko, a włosy ma nierówne jak po ataku sadysty-fryzjera.
Włosy są postrzępione i miejscami poplątane. Kiepsko Matell, kiepsko...
Zdjęcie promo na odwrocie pudełka też nie powala.
Oczywiście to wszystko wcale nie wpływa na mój zachwyt nad lalką. Nadal jest to ta wymarzona- upragniona i bardzo się cieszę, że ją mam.
