Na swoje usprawiedliwienie mam jedynie to, że każdy wieczór, który mogłabym poświęcić na pisanie spędzałam w towarzystwie niejakiego Johna Sheparda i Małżona.
John ratował Galaktykę a Małżon mu w tym dzielnie pomagał. Ja usypiałam Ryśka i przenosiłam się na Normandię, by razem załogą odeprzeć atak morderczych kolekcjonerów, rządnych krwi niewinnych, ludzkich kolonii...
Nie rozumiecie?
Postaram się wyjaśnić :)
Jestem nałogowym oglądaczem gier komputerowych. Zaczęło się od poczciwego Pegasusa i nie mniej poczciwego Mario. Prawie w każdą niedzielę moja rodzinka zasiadała przed kineskopem Unitrusa i z wypiekami na twarzach obserwowała jak ten sympatyczny, wąsaty hydraulik niestrudzenie parł w prawo, tylko po to by dowiedzieć się, że ta cholerna księżniczka jest w innym zamku...
Sama nie mam cierpliwości do większości gier, albo zwyczajnie jestem za głupia by w nie grać. Oczywiście męczę Simsy, leveluje w Diablo, ale już Tomb Raider jest poza moim zasięgiem. Wystarczy jedna, tycia porażka i diabeł we mnie wstępuje. Krzyczę, pluje, rzucam klawiaturą: MNIE SIĘ NIE UDAŁO!?!- ryczę dziko.
W domu rodzinnym blaszakiem rządził mój brat i to on zakazał zbliżać mi się do gier innych niż "połącz kropki". Słusznie, dzięki niemu nie zapomniałam jak się czyta :)
Mój Małżon na życie zarabia tworzeniem gier i dzięki temu absolutnie każdą elektroniczną zabawkę odlicza od podatku, jako "badanie rynku" (zakup nowych gier komputerowych), "szukanie inspiracji" (zakup konsoli), "platforma testowa wydajności grafiki" (42 calowy telewizor). Proponowałam Mu zakup ekspresu do kawy- jako "poznanie mechanizmu działania urządzenia w celu napisania o nim gry", ale się nie zgodził.
Małżon w każdej wolnej chwili gra...
...on gra, a ja patrzę!
Z Larą Croft pokonaliśmy już złowrogą Natlę w Tomb Raider Anniversary.
Z Geraltem tłukliśmy bazyliszki w Wyzimie.
Z Batmanem łapaliśmy zbiegłych z Arkham Asylum, rzezimieszków.
Z Leo siekaliśmy zombiaki w Resident Evil 4.
No i ostatnio z Johnem, w Mass Efect 2, ocaliliśmy galaktykę- na razie, bowiem obca rasa nie została zniszczona do końca, a trzecia część gry dopiero na zimę...
Niestety przygoda dobiegła końca i Królik chwilowo powraca na Ziemię.
Prezentację lalki na dziś muszę niestety zacząć od smutnych wieści...a mianowicie- po długiej i ciężkiej walce (z zaczepem szyjnym) odeszła od nas Sportyna.
Wielu z was zapamiętało ją z epickiego powitania Amelii.
Niestety los bywa okrutny i niestety Sportyna straciła głowę podczas powitania nowej lalki.
Oby jej głowa znalazła się wkrótce w lepszym miejscu niż królicza "szuflada na trupy".
Ale cóż, życie toczy się dalej...
Oto moje spełnione lalkowe marzenie: Barbie Enchantress Fairytopia z 2005 roku
Za niezbyt wygórowane pieniążki udało mi się ją kupić w stanie bardzo zadowalającym. Nie miała jedynie diademu we włosach.
Lalka wygląda naprawdę pięknie i dostojnie- jak cesarzowa :)
W stadzie od razu napatoczyła się druga wróżka, którą można trochę "porządzić"
Ale koniec końców dziewczynki i tak się zaprzyjaźniły:
No i to moja lalka na dziś. Co dalej to nie wiem, bo Małżon zakupił Alana Wake'a...a smutek po rozstaniu z Johnem powoli mija.... ;)
