Nieznana znana twarz.

W zamierzchłych czasach zdarzyło mi się studiować. Jak większość tej nacji, masowo olewałam wykłady, kserowałam notatki i ściągałam na egzaminach. W jednym semestrze miałam przedmiot o nazwie "Podstawy Budownictwa", który był prowadzony przez dość wymagającego profesora. Choć siedziałam w pierwszej ławce i bardzo, ale to bardzo starałam się jednocześnie grać pilną studentkę i nie dać po sobie poznać, że nie ogarniam rzeczywistości, to Pan profesor zwykł, przy czytaniu listy obecności, zawsze zacinać się przy moim nazwisku i pytać: "A kim jest pani Królik? Ja jej nigdy na wykładzie nie widziałem?"- Nosz kurde! Jak nie widział, skoro zawsze siedzę przed nim i udaję, że jestem taka mądra?!- zawsze się zastanawiałam. Miałam nadzieję, że profesor żartuje i w końcu mu się żarty znudzą.
Nie znudziły się, bo profesor był dalekowidzem. Super ogarniał ludzi stłoczonych w ostatnich rzędach, a wcale nie widział prawie dwumetrowej miotły z rudym włosiem, wbijającej w niego sarnie spojrzenie, błagającej niemo, żeby nie pytał.
W liceum uczyła mnie chemii dawna znajoma moich rodziców. Nie dość, że jej mąż i mój tatko swego czasu byli kumplami od jednego skalpela w przychodni weterynaryjnej, to jeszcze jej córka i ja, za szczenięcych lat, dzieliłyśmy jeden nocnik w przedszkolu. Co prawda drogi jej i mojej rodziny rozeszły się w końcu, ale tatko i pan L. nadal utrzymywali przyjacielską znajomość. Dostawałam białej gorączki, gdy pani L. nagminnie nazywała mnie "Karolinką" i wyrażała szczere zdumienie, gdy okazywało się, że znam jej dzieci i wiem, że jej ślubny jest weterynarzem i leczy mojego psa... Gdy kilka tygodni przed maturą nie wytrzymałam, wygarnęłam pani L. wszystkie lata znajomości, o których zapomniała i tę, nieszczęsną "Karolinkę", to zrobiła oczy jak ziemniaki i zapamiętała... do następnej lekcji!

Ciekawostka- "zapominalstwo" pani L. jest dziedziczne ;) Syn pani L.- Tomek, zwany ostatnio "Tomsonem" z "Afromental" lub bardziej z "Bitwy na Głosy", w każdym udzielonym wywiadzie podkreśla, że jest z Olsztyna.

Nope... 

Tomuś, nie jesteś ;)

Mój tata zna wszystkich i wszędzie. Gdzie nas nie poniosło, czy w góry, czy nad morze, to mój tatko spotykał znajomych. W końcu wymyśliliśmy z bratem grę, pod tytułem: "Kogo zna Tata". Zdarzyło mu się spotkać znajomych z pracy, nawet podczas oczekiwania na wejście do kopalni soli w Wieliczce. Odkąd z nim pracuję, widzę jak wiele rzeczy jest w stanie zapamiętać bez notatek i nieco mnie to przeraża.
Moja mama pracuje w szkole. Przez lata jej pracy przewinęło jej się przed oczami wiele twarzy i równie wiele nie zagrzało ani minuty w jej głowie. Czasem idziemy razem i co rusz ktoś mówi jej "dzień dobry", mama odpowiada na prawo i lewo, a potem tryka mnie pod żebro i pyta: "Ruda, kto to był?".
Czasem odpowiadam: "sąsiadka z parteru", "baba ze sklepu mięsnego", "twoja kuzynka Zośka", czasem nie mam bladego pojęcia kto się kłaniał.
Ja sama kompletnie i zupełnie nie pamiętam twarzy. Mało tego- nie jestem w stanie ich "zobaczyć" w głowie Gdy zamknę oczy, to umiem sobie wyobrazić czyjś wzrost i strój, brzmienie głosu, ale w miejscu twarzy jest zwykle rozmyta plama.
Moich klientów zapamiętuję głównie po szczegółach ubioru. Kilka lat temu, podczas zimowych miesięcy, miałam klienta, który dzień w dzień kupował u mnie worek cementu. Codziennie, przez trzy miesiące. Pewnego dnia pojawił się, a ja go nie poznałam. Czemu?- przyszła wiosna i klient zdjął czapkę!
Kiedyś pomyliłam mamę mojego kumpla, u której nie raz jadłam obiadki, z koleżanką taty. Zabawne, że do końca rozmowy nie zorientowałam się o pomyłce, a i pani T. zdawała się nie widzieć nic dziwnego w mojej paplaninie. Ciotkę, która zaczepiała mnie na przystanku, wzięłam za nielubianą nauczycielkę z podstawówki. Przysięgam, że kiedyś nie poznam sama siebie.

Jestem pewna, że twarz dzisiejszej lalki też już gdzieś widziałam. Nie mam jednak pojęcia, skąd ja znam tę twarz?

No tak... Jak ja mogłam nie nie wiedzieć! Toż to

 Canada Barbie 

z 2013 roku!

W końcu mam swojego, wymarzonego, odnowionego SUPER STARA!!!!

Wnusia taka do babci podobna!!

Lalkę, jak zwykle ubrał Dom Mody Magalita